Als je me zou zien, zou je denken wat een vrolijk meisje. Nou niet dus, ik ben 15 jaar en wordt in september 16. Here we go, ik ben op 15 jarige leeftijd door dingen gegaan waar ik liever niet bij was geweest. Mishandeling mentaal en fysiek, verwaarlozing, pesten, op plaatsen aan geraakt waar ik het niet wil. Dit, allemaal door gezinsleden behalve het pesten. Ik heb 4 jaar niet thuis gewoont en toen begon alles.
Nu is het 01:11, een tijd waarop ik niet wakker zou moeten zijn. Maar slapen, dat lukt niet. Mijn gedachte zit vol met gedachtes dat ik niks ben, dat ik geen waarde heb & dat ik beter gewoon dood kan zijn. Heftig, voor een 15 jarig meisje. Ik haat mijzelf, volledig, van top tot teen. Zelfmoord, ik begon er 2 jaar geleden over te denken. Depressie, ik ben heel erg bang dat er iets mis gaat. Bijvoorbeeld, laatst liet ik iets vallen en ik pakte het rustig op, ik liep naar me kamer en barstte in tranen uit. "Wat is er toch mis met jou, nietsnut" ging door mijn hoofd. Maar mijn vraag is dus, waarom ben ik zo? Waarom moet ik zo zijn op deze leeftijd? Waarom verlang ik zo naar dood? & waarom duw ik mezelf zo erg de grond in?
Bedankt voor de reacties!