Hallo,
Ik ben een 18 jarige jongen en ik loop al een flinke tijd rond met ongewone gedragingen.
Heb vooral in de richting gekeken van persoonlijkheidsstoornissen, hier en daar had ik
wel wat dingen gevonden waarvan sommige symptonen wel met mij overeenkomen maar
een echte match is er nooit uitgekomen.
Ik hoop dat er hier iemand is die mij wat duidelijkheid kan geven.
Mijn symptonen:
- Heb soms last van 'mood switches'. Ik kan van vrolijk naar depressief gaan in twee minuutjes en andersom.
Dit gebeurd vrij weinig maar het overkomt me wel.
- Ik kan echt verdrietig worden en doordraaien om onnozele dingen, ik denk dat ik heel gevoelig ben.
- Heb vaak al heel snel het idee dat ik genegeerd/buiten gesloten wordt. Dit gaat dan gepaard met een uitbarsting zoals hier boven genoemd; ik heb dan echt last van een boosheid.
- Ik ben niet sociaal en veel in mezelf gekeerd, ben het liefst alleen.
- Ik heb lieve ouders etc maar ondanks dat doet mij familie me echt niets. Ik praat zo min mogelijk met ze en ik spendeer het liefst ook geen tijd aan ze. Ik heb daarom al de bijnaam 'mol' gekregen hier in huis en mijn kamer is 'mijn grot'. Ze weten eigenlijk ook niet veel van me omdat ik gewoon niet met ze praat, ik wil dit ook niet.
- Als ik iemand naar me ziet kijken dan voel ik me ongemakkelijk en zie ik die gene gewoon allemaal negatieve dingen over mij denken.
- Ik ben heel erg onzeker. Ik onderneem nooit graag iets tenzij ik zeker weet dat wat ik doet veilig is, en mij dus niet voor schut zet.
- Ik raak mensen niet graag aan en wil dus zelf ook niet aangeraakt worden. Ik kan niet intiem zijn met iemand, ik vind dat doodeng.
- Ik heb een kleine vriendengroep die bestaat uit leuke vrienden maar ik heb geen band met ze, ik heb dit met niemand en voel me dus ook eenzaam, doordat ik met niemand een band krijg heb ik ook nog nooit een relatie gehad, omdat ik in niemand geïntereseerd ben.
- Ben vrij emotieloos op het huilen na, maar dat gebeurd alleen bij me uitbarstingen. Als ik bijvoorbeeld nu te horen zou krijgen dat een vriend overleden is, of me moeder, doet het me gewoon niets. Dit is al eens gebeurd.
Dit waren z'n beetje de dingen die ik me tot dusverre kan bedenken, dit is het volgens mij wel z'n beetje
Heeft er iemand tips/suggesties voor me?
Bedankt voor het lezen!
Heel vervelend voor je dat je je zo voelt. En zeker gezien je leeftijd.
Ik heb nog wat vragen voor je:
Hoelang heb voel je je al zo?
Hoe gaat/ging het op school de laatste jaren?
Hoe vul je je vrije tijd in? Wat doe je zoal door de dag en 's avonds?
Wat zijn je hobby's?
Gebruik je medicijnen, alcohol of drugs?
Ben je soms agressief tegenover anderen?
Hoeveel uur slaap je gemiddeld per nacht?
Kun je je goed concentreren?
Hoe vindt je zelf dat je er uit ziet?
Hallo,
Ik voel me ongeveer voor een jaar nu zo, met ups en downs, soms heb ik er erg last van maar er zijn ook momenten dat ik het niet merk.
Me school gaat prima, ik zit nu in het tweede jaar van een MBO opleiding en ik heb een leuke klas. Het is een ICT opleiding voor applicatie ontwikkeling. In me vrije tijd ben ik daar ook mee bezig als hobby. Na deze opleiding ga ik waarschijnlijk wel iets anders doen omdat ik het meer als hobby wil houden.
Me vrije tijd is een best wel slecht ritme, ik ben overdags te vinden achter de PC en soms 's avonds ook nog een stukje, ik ga meestal gewoon TV kijken in de avond. Als ik op school ben zit ik ook achter de PC vanwege me ICT opleiding. Zo nu en dan ga ik wat met vrienden doen, bijvoorbeeld naar de bioscoop, rondhangen met ze bij iemand thuis of joggen.
Ik heb niet echt hobby's, ik zie me zelf dan ook als een best saai persoon, ik zit veel achter de PC omdat ik niets anders te doen heb/nergens anders zin in heb. Daarintegen heb ik vaak ook niets achter de PC te doen. Ik zou zeggen dat me hobby's computeren en wandelen zijn (ik hou van de natuur en van reizen).
Ik gebruik geen medicijnen of drugs, zo nu en dan benuttig ik wel wat alcohol maar dat is echt misschien eens per twee-drie maanden.
Ik ben nooit fysiek agressief tegenover anderen, ik kan daarintegen wel verbaal agressief zijn, soms kan ik hierdoor iemand pijn doen, meestal merk ik dit dan niet, en soms boeit het me niet. Het is een beetje afhankelijk van de persoon. Ik heb bijvoorbeeld een aantal vrienden waartegen ik nooit wat zou uithalen, maar zo zijn er ook mensen waar ik dat gemakkelijk wel tegen kan doen zonder schuldgevoel. Ik weet dan wel dat wat ik doet fout is waardoor ik me zelf vaak inhoud, maar soms zet ik dat gevoel opzij.
Gemiddeld slaap ik meestal rond de 7 uurtjes, soms is het 8 uur en soms is het 6 uur, maar meestal ongeveer 7 uur.
Ik kan me wel goed concentreren, echter wel als het iets is wat me interesseert. Als dat niet zo is dan heb ik er wel vaak moeite mee. Als ik bijvoorbeeld op school een toets krijg waarvoor ik moet leren doe ik dit gewoon niet, omdat ik het saai vind. Ik heb dan wel het geluk dat ik op school zelf vaak goed oplet, waardoor ik toch altijd goede cijfers haal. Soms zelfs heel hoog.
Met mijn uiterlijk is het heel divers, ik heb echt momenten gehad dat ik mezelf niet wou zien, maar ook momenten dat het me niet kon boeien. Over het algemeen ben ik vrij negatief over me uiterlijk, ik zie me zelf niet graag dus als andere mensen naar me kijken voel ik me ook heel ongemakkelijk.
Bedankt!
Heel goed van je dat je zo uitvoerig antwoord geeft.
Als ik alles zo lees, denk ik niet je een persoonlijkheidsstoornis hebt. Maar goed in je vel zit je ook niet.
Je schrijft dat je je ongeveer een jaar zo voelt. Is er een jaar geleden is gebeurd dat je als heel vervelend hebt ervaren of iets wat je diep geraakt heeft?
Hallo,
Dat is echt het rare, er is niets gebeurd zover ik weet wat dit veroorzaakt kan hebben. Het is gewoon ooit begonnen en als het ware heeft het zich langzaam opgebouwd.
Als ik mezelf zou moeten vergelijken met mezelf van twee jaar terug, zou ik best kunnen zeggen 'dat ik niet meer de oude' ben.
Het is niet zozeer storend voor mij zelf, maar wel voor me familie en mijn omgeving.
Er is mij recent verteld door iemand anders die denkt dat ik misschien manisch depressief ben maar ik zou echt niet weten waarom.
Manische depressiviteit kan ik uit je verhaal toch ook niet opmaken.
Maar je maakt wel een depressieve indruk. Je hebt een laag zelfbeeld gekregen en je schildert jezelf een beetje als een "naar" figuur af. Maar uit wat je schrijft en hoe je schrijft denk ik echt dat dat nog wel meevalt. Maar dat je in een dip zit, is wel duidelijk. Het is dan ook zaak dat je er iets aan gaat doen voordat je echt depressief gaat worden.
Wat ik je zou willen adviseren is om naar je huisarts te gaan, je probleem te bespreken en een verwijzing te vragen naar een psycholoog. Met behulp van een psycholoog kun je inzicht krijgen waarom je een laag zelfbeeld hebt en wat je er aan kunt doen.
Ik ben een meisje van 16 en heb hetzelfde. Het irriteert me vooral dat ik niet blij kan zijn over dingen die ik toch heel leuk vind of zou moeten vinden. Ik ben oo. Altijd alleen op me kamer, mn ouders em broertjes en zusje haten me allemaal dat is t enige verschil dan met jou verhaal... Dus ik weet hoe jij je voelt..
Bedankt voor je reactie.
Een psycholoog is voor mij wat lastig om mee in contact te komen zonder me ouders.
Zou een vertrouwenspersoon op bijvoorbeeld me school ook kunnen helpen?
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
De vertrouwenspersoon van school zou ook kunnen. Die zou je dus ook in contact kunnen brengen met de kinderpsycholoog die verbonden is aan de GGD bij het bureau waar ook de schoolarts aan verbonden is. Dat was een goed idee van jou.