Sinds 4 maanden heb ik een vriend we kennen elkaar al langer maar eerst wouden we allebei geen relatie. In totaal zijn we nu al 10 maanden samen ook al was het eerst niet serieus. Inmiddels is het wel serieus, dat zou je bij 4 maanden niet zeggen maar ik zie een toekomst met hem en hij ziet (zag) dat ook met mij. We zijn allebei nog vrij jong (hij wordt binnekort 21) maar het is geen puppy liefde zoals ze dat zeggen.
Sinds kort zit hij niet lekker in zijn vel. Hij moest stoppen met zijn opleiding omdat hij veel last had van migraine. Dit was erg vervelend want hij was pas net 3 maanden weer aan het studeren. Nu wilt die fulltime gaan werken maar hij wordt nergens aangenomen en hij kan niet fulltime gaan werken bij het bedrijf waar hij in het weekend werkt.
Ik begon het voor het eerst te merken toen hij steeds vaker naar zijn vrienden ging en nooit meer met mij wou zijn. We hebben hierover gepraat en hierna ging alles weer goed. Hij liet weer zien dat die voor me ging en dat die van me hield.
Een week geleden begon het weer. Ik had het gevoel dat het hem niks uitmaakte of hij mij zou zien en dat die weer liever bij zijn vrienden was. Een avond werd het me teveel en ben ik via whats app boos geworden. Het ging van kwaad na erger want na 3 dagen zei die dat die tijd voor zichzelf nodig had en niet meer wist of hij wel verder wou met mij. Ik was er helemaal kapot van maar ik heb hem met rust gelaten en hem tijd gegeven. Deze week liet die eindelijk weer iets horen en wou hij praten. Ik was nog nooit zo zenuwachtig geweest om hem te zien want ik was ervan overtuigd dat hij het uit ging maken.
Aangezien ik zelf ook echt geen prater ben was mijn eerste reactie: "doe het maar dan zijn we der allebei vanaf, maak het maar uit" zijn reactie was dat hij het niet wist. Met tranen in zijn ogen vertelde die me dat die nog super veel om me gaf maar dat die niet wist op wat voor manier hij van me hield (als gewoon een vriendin of als zijn vriendin) maar hij zei daar wel bij dat die het niet aan zou kunnen als hij mij niet meer zou zijn. Ik zei dat ik nog steeds super verliefd op hem was en dat ik dacht dat het kwam omdat hij niet lekker in zijn vel zit. Hij stelde voor om het nog eens te proberen maar hij kon me niet beloven dat hij niet meer zou twijfelen (nu heb ik dus een vriend die niet zeker weet of die bij me wilt blijven). Ik zei dat hij eerst maar eens met zichzelf aan de slag moest omdat ik dacht dat hij er spijt van zou krijgen als hij het uit zou maken. Helaas weet hij niet waarom die niet lekker in zijn vel zit en hij wilt er ook niet over praten. Niet met zijn vrienden of ouders en ook niet met mij. Ik heb hem gezegd dat hij het tegen mij moet zeggen als er iets aan de hand is omdat ik zelf ook vaker niet lekker in mijn vel heb gezeten en ik heb hier ook regelmatig over gepraat met een psycholoog.
Nu is het afwachten hoe het loopt en hoe hij zich voelt maar ik weet niet hoe ik hem aan de praat krijg en hoe ik hem kan helpen. Ik wil ook echt niet dat het uitgaat want ik houd ziels veel van hem en ik wil hem nog lang niet kwijt.
Heeft iemand tips of ervaring hiermee want ik weet niet meer wat ik moet doen.
Alvast heel erg bedankt!
Spijtig dat jullie relatie zo verloopt.
Het is natuurlijk erg moeilijk, als je vriend niet weet of zegt wat hem bezig houd en daarover niet goed kan praten. Helpen wordt dan natuurlijk heel erg lastig.
Maar je verhaal lezende is hulp wel nodig. Je zou kunnen proberen hem over te halen om samen naar een psycholoog te gaan. Een relatie therapeut bijvoorbeeld. Dat zou waarschijnlijk de beste oplossing zijn. Maar goed, dat moet hij dan natuurlijk wel willen.
Praat er met hem over en vraag hem of jullie relatie belangrijk genoeg is om er iets aan te doen. Als hij dat absoluut niet wil en verder ook niet kan of wil aangeven wat er aan de hand is, moet je bij jezelf te rade gaan, of dit de relatie is die je wil.
P.S.
[quote]Een avond werd het me teveel en ben ik via whats app boos geworden. Het ging van kwaad na erger want na 3 dagen zei die dat die tijd voor zichzelf nodig had en niet meer wist of hij wel verder wou met mij[/quote]
Whats app is in dit soort gevallen een slecht communicatiemiddel.
Is inderdaad een lastig verhaal....
er kunnen zoveel verschillende oorzaken zijn waardoor hij zich zo opstelt.
Misschien komt het doordat hij zijn opleiding heeft moeten afbreken door zijn migraine en dat hij geen baan kan vinden en dat hij zich daardoor zorgen maakt over hoe hij voor jou moet zorgen, het kan ook zijn dat hij worstelt met zijn eigen persoon, sexualiteit, hij kan op een depressie aansturen.....
Probeer hem zover te krijgen dat hij met zijn huisarts gaat praten, vraag hem of hij graag wil dat jij er dan bij bent en wil hij dat, ga dan mee.
Het is in ieder geval erge noodzaak dat er hulp komt zoals Tandor1 al aangaf.
Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid