Goedemorgen,
Ik hoop hier enkele lotgenoten te kunnen vinden betreft mijn situatie. In 2012 kreeg ik de diagnose depressie en overspannen. Ik heb hiervoor medicijnen gekregen (sertraline) die ik tot op de dag van vandaag slik.
Begin 2013 ben ik wegbezuinigd en sindsdien zit ik thuis. Ik heb al diverse keren de mogelijkheid gehad om aan een baan te beginnen, 1 x ook daadwerkelijk gedaan, maar na een week uitgevallen met ernstige overspannenheidsverschijnselen, paniekaanvallen en wat al niet meer.
Zojuist ben ik naar de huisarts gegaan die mij over heeft gezet op een ander medicijn (Lexapro) en mij door heeft verwezen naar een psycholoog waar ik volgende week een afspraak heb.
Onbegrip komt hierbij voornamelijk vanuit mijn ouders, die alleen maar willen dat ik weer ga werken.
Ik wil dit uiteraard ook, maar ben op dit moment niet in staat om te functioneren in de maatschappij. Voelt als falen, in alle mogelijke opzichten.
Is er iemand die dit herkend? Zijn hier handvaten voor? Ik heb het gevoel dat ik me aanstel, misschien omdat dat er een beetje is ingestampt door mijn ouders.
Graag hoor ik of er iemand is die dit ook heeft en hoe ik hiermee om dien te gaan?
Thanx!
Heel vervelend voor je dat geen support hebt van met name je ouders.
Soms hebben mensen geen idee wat overspannenheid met een mens kan doen. Soms komt er ook nog zo´n reactie van: "waar kun jij nou overspannen van zijn op jou leeftijd. Man stel je niet zo aan".
Onwetendheid dus. Wel goed dat je naar een psycholoog gaat. Bespreek dit ook met je psycholoog. Deze kan je misschien wat tips geven.
Heb je je ouders wel eens proberen uit te leggen wat je voelt?