Hoi,
Wat een dillema voor je! Kan me voorstellen dat je het moeilijk vind om met je ouders te praten.
Toch is dat de beste optie, want er mee rond blijven lopen is veel te zwaar voor je.
Je kunt als je het moeilijk vind ook een brief schrijven naar je ouders en daarin uitleggen wat je dwars zit.
Ik heb zelf 4 kinderen en ik zou het fijn vinden als mijn kinderen me in vertrouwen namen, want ik zou ze graag helpen.
Hebben je ouders je ooit het idee gegeven dat ze niet openstaan voor dit soort dingen?
Je kunt ook een afspraak maken met je huisarts, of met een vertrouwenspersoon op je school, die kunnen je gericht helpen om hier over te praten met je ouders en ze mogen niet zonder jou toestemming iets zeggen!
Veel succes, laat je niet tegenhouden door de angst over hoe je ouders zullen reageren, je heb niks verkeerd gedaan en het zal een opluchting zijn als je het verteld hebt.