Hoi allemaal,
Ik ben een alleenstaande moeder met een dochter van 9(met een ontwikkelingsachterstand). Mijn dochter groeit hard (qua lengte/lichamelijke verandering) en nu vraag ik me af wat de beste tijd is om het haar te vertellen en vooral hoe.
Uit eigen ervaring weet ik nog dat mijn moeder mij het vertelde en ik snapte er niks van. Ik was er niet mee bezig en er is toen ook niks van het verhaal blijven hangen. Wel realiseerde ik me dat ze iets belangrijks verteld had (ik was elf jaar. Vol schaamte heb ik een paar week later verteld dat ik wist dat het belangrijk was maar niks van kon herinneren. Mijn moeders reactie was: hier heb je een boek, lees het maar door. Toen ik daadwerkelijk menstrueerde raakte ik (op school) in paniek en schaamde ik me. Dit soort reacties wil ik bij mijn dochter voorkomen (ze gaat naar het bijzonder onderwijs). Mijn vraag is: wat zijn de signalen dat ze eraan toe is om het te vertellen en wat zijn de lichamelijke signalen dat het er aan zit te komen. Ik wil haar persoonlijk begeleiden en niet met een boekje afschepen. Graag hoor ik reacties van andere moeders/begeleiders enz.