Dochter van 9 is bang voor van alles

Dag allemaal,

Onze dochter van 9 (groep 6) is de laatste tijd weer bang voor allerlei dingen.
De laatste periode is sinds de school na de zomervakantie weer begonnen is, in de vakantie had ze overigens nergens last van. Het komt ook altijd ter sprake vlak voordat ze moet gaan slapen. In de vakanties zijn we wel soepeler met een vaste tijd om naar bed te gaan.

Op school is b.v. bij nieuwbegrip de ziekte ALS ter sprake geweest, nu is ze sinds die tijd bang dat ze dat krijgt.

Een klasgenootje heeft recentelijk een verhaaltje verteld over een kat die gewurgd werd en nu is ze alweer dagen bang dat onze kat dood zal gaan.

Vorig jaar hadden we brand, onweer, het luchtalarm van de maandagmiddag, inbrekers enz. Die zijn in ieder geval vanzelf overgegaan, kan ook zijn doordat de vakantie begonnen was maar dat weten we niet meer zeker.

We proberen wel de rust te bewaren, praten rustig met haar en zeggen dat die niet niet zullen gebeuren, althans, we leggen uit dat de kans daarop erg klein is. We proberen ook tips te geven over leuke dingen waar ze bijvoorbeeld wel aan kan denken hoewel we van mening zijn dat ze wel oud genoeg is om zich hier overheen te kunnen zetten.

We hebben op een gegeven moment afgesproken dat ze er niet meer over mag beginnen voordat ze gaat slapen, na en tijdens het eten praten we over de angsten en dan kan ze kwijt wat ze wil.

We zijn er wel achter dat praten niets help en dat ze stellig overtuigd van de angsten blijft, we hebben ook het idee dat ze ze er zelf wel bijverzint.

Als laatste hebben we een schriftje gegeven, op de momenten van de dag dat ze aan iets naars moet denken moet ze de tijd opschrijven, opschrijven waarvoor ze bang is en daarachter iets wat ze leuk vindt om aan te denken. Aan het eind van de dag kijken we samen wat ze opgeschreven heeft, dit met de hoop dat het laatst geschreven beter zal blijven hangen.

Wat we in ieder geval wel zeker weten is dat we er aardig klaar mee zijn, als je eindelijk samen beneden een film zit te kijken kun je drie keer naar boven lopen om weer hetzelfde verhaaltje af te steken plus dat je van tevoren al weet dat alles wat je doet toch zinloos is en dat je niet kunt helpen. Het geduld begint zo langzamerhand ook op te raken.

We hebben niet het idee dat ze aandacht tekort komt, ze is de jongste in het gezin met twee zussen van 17 en 19 waar ze regelmatig leuke dingen mee doet.

Is er iemand die een soortgelijke ervaring heeft en hopelijk een verlossende tip voor ons heeft?

Groetjes,
JP