Hallo allemaal,
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, zal proberen om zo kort mogelijk mijn probleem samen te vatten.
Even wat achtergrond informatie, ben een 31 jarige man en al zo'n 6 jaar weer vrijgezel.
Ik ben altijd redelijk onzeker en afwachtend geweest, vanaf mijn tienerjaren al. Op meiden afstappen heb ik nooit echt gedurfd, en veel scharrels zijn dan ook vaak via gezamenlijke vrienden gegaan of omdat ik met vrienden was die het gesprek aanknoopten met een groepje vrouwen. Als ik dan voorbij het ongemakkelijke ben kan ik er vaak wel iets van maken. Ze zeggen wel eens dat alcohol je losmaakt, en dat is ook zeker zo, want tijdens een avond stappen praat ik op het eind met iedereen en beland daarna ook wel eens in een one-night-stand. Helaas weet ik de volgende dag totaal niet meer waar we het over gehad hebben, of hoe ik het dan 'voor elkaar heb gekregen'.
Het probleem komt hierna. We spreken af om nog eens te bellen of af te spreken, maar ik kan me hier dan niet voor motiveren. Ik verzin smoesjes, of bel gewoon niet meer, omdat ik op dat moment er gewoon geen zin in heb, of het gevoel heb dat ik in ieder geval iets zou moeten voelen om met iemand af te spreken. Het is eigenlijk dan gewoon weer een blind date voor me, zo voelt het tenminste.
Ik ben sinds mijn ex niet meer verliefd geweest op iemand. Ik heb bij niemand die 'tintel' gekregen om er iets meer van te gaan maken, en dat frustreert me enorm. Ik denk niet dat het iets met mijn ex te maken heeft, al was het een hele roerige tijd met haar en we zijn op dit moment hele goede vrienden (volledig platonisch). Zij heeft relaties gehad in de tussentijd, en ik heb daar de laatste jaren totaal geen jaloezie gevoelens meer over.
Waar het eigenlijk op neerkomt, ik heb het gevoel dat ik niet verliefd kan worden, of gewoon niet meer weet hoe dit zou moeten aanvoelen. Die onzekerheid wordt ik ook stapelgek van. Ik ben een goed uitziende man en merk ook wel eens dat er met me geflirt wordt. Maar tenzij ik dronken ben kan ik er helemaal niets mee.
Ik begrijp dat het gewoon enorm in mijn kop zit, en dat ik mijn gedachtegang moet veranderen, ik heb alleen geen idee hoe. Ik voel me afschuwelijk dat ik de vrouwen die me wel zien zitten afwimpel na een leuke avond omdat ik te onzeker ben om er nog eens mee af te spreken, ik ben de goedheid zelve, maar dit is echt zo'n minpunt.
Weet niet waar ik naar op zoek ben, mogelijk tips of mensen die ook deze ervaringen kennen en er aan hebben kunnen doen?
Bedankt alvast.
Mike