Hallo allemaal,
Ik ben sinds enkele maanden opgenomen in een kliniek(voor een eetstoornis), en ik denk dat ik last heb van overdrachtsgevoelens. Deze gevoelens heb ik altijd wel gehad, maar sinds ik hier zit, ben ik me er echt bewust van geworden.
Ik heb hier ook al over gelezen, en ook dat iedereen het voelt als een verliefdheid, maar dat heb ik niet. En ik heb het ook niet zo 'heftig' denk ik. Ik vind het gewoon fijn dat iemand naar mij luistert, en aandacht voor mij heeft. Het zou kunnen dat dit komt doordat ik dit in mijn puberjaren niet echt heb gehad.
Opzich heb ik er (nog) niet heel erg last van, maar wel een beetje, en ik vind het echt heel erg vervelend
Maar mijn vraag is dus, wat ik hier aan kan doen? Erover praten lijkt me een goede optie, maar ik zou eerst nog anderen dingen willen proberen als die er zijn. Ik hoop echt dat iemand een antwoord heeft, ik wil gewoon normaal kunnen doen.
Liefs
Beste Evy,
Maak van je hart geen moordkuil. . . .gewoon erover praten! ! !
Als je dingen voor je(zelf) houd, verkramp je in je gedachtengang en ik denk niet dat jij of je therapeuten daarop zitten te wachten.
Ben [b]eerlijk, altijd eerlijk zijn naar jezelf[/b] en naar anderen, dat is jouw beste medicijn ! !
Tja, en als diegene waar je gevoelens voor hebt professioneel is, dan gaat hij nog steeds goed met je om en wil (juist) praten.
Groetjes,
Gus
Bedankt voor je reactie Gus. Maar praten is iets wat ik dus juist niet ga doen, vandaar ook de vraag wat ik dan wel kan doen. Ik heb niet het idee dat het heel erg is, dus ik vind dat ook niet nodig.
En ik heb niet echt gevoelens voor diegene, maar ik vind het gewoon fijn dat mensen naar me luisteren. Aandacht voor me hebben. Maar wat kan ik hier aan doen, ik kan toch ook niet met niemand contact meer hebben?
Hai Evy,
Maak van je hart geen moordkuil! Doe wat je hart jou ingeeft!
En geniet nu eindelijk van de aandacht die je krijgt, je bent het waard, iedereen is het waard aandacht te krijgen.
Jij spreekt over "overdrachtsgevoelens", alsof dat niet zou mogen, en tegelijkertijd relativeer je deze gevoelens.
Nou, dan is er toch niets aan de hand. . . . !
Groetjes,
Gus
Snap dat niet iedereen tijd of zin heeft om te reageren, maar ik vind het wel jammer van de weinig reacties. Ik had graag wat tips gewild.
Ik heb een mail gestuurd naar mijn therapeut. Fijn alles opgeschreven te hebben en drempelverlagend om er daarna over in gesprek te gaan.