Hoi,
Ik zit een beetje met een probleem, namelijk dat het de laatste tijd niet zo heel erg goed met me gaat.
Ik zit niet lekker in mijn vel, voel me bijna constant somber. Er komen steeds herinneringen naar boven, waar ik absoluut niet op zit te wachten. Daar word ik heel erg onrustig van en 's nachts kan ik daar niet van slapen. Ik weet niet rustig te worden dan en meestal resulteert dat in krassen met mijn nagels op mijn benen. :s Ook heb ik niet echt eetlust meer (in combinatie met ondergewicht). Daarbij heb ik ook nog last van derealisaties, wat behoorlijk irritant kan zijn.
Het punt is dat heren hulp durf te zoeken. Ik weet niet meer wat ik moet doen. 🙁 Iemand misschien tips of zo?
xx
ipv 'heren' in de een na laatste regel moet er eigenlijk 'ik niet echt' staan 😉
Roos!
Wat onzettend jammer dat je je niet goed voelt!
Je zegt in je uitleg: er komen steeds herinneringen naar boven, waar ik niet op zit te wachten. Wat voor herinneringen zijn dat dan?
Heb je al eens met iemand over die herinneringen gesproken?
Want het klinkt een beetje alsof je nog niet over die herinneringen ove bent?
Praat er eens met iemand over. Iemand die je echt vertrouwt, waarvan je weet dat hij/ zij dit niet zal doorvertellen.
Er met iemand over praten geeft een gevoel van ontlading, geloof mij.
En je laatste bericht raakt me een beetje...
Dit toont aan dat je heel onzeker bent over jezelf, en ik ken je niet, maar ik ben e zeker van dat dat niet nodig is!
Laat je iets weten hoe het met je gaat?
Veel sterkte!
Femke
Ik vind helemaal niet dat je je aanstelt: heel simpel, je hebt nare herinneringen waar je je erg vervelend bij voelt. Ik vind dat heel logisch klinken. Hoe kom je erbij dat je ej aanstelt? hebben anderen dat tegen jou gezegd? Ik vind dat respectloos van die anderen! Voor jou is dit gewoon heel belangrijk, zelfs zo belangrijk dat je er ziek van wordt als je eraan moet denken. Kun je een tip van de sluier oplichten, want we weten niet waar je aan moet denken? In ieder geval vind ik dat jij alle recht hebt om een luisterend oor te vragen voor jouw gevoelens, altijd en overal, en mensen die dit niet vinden, die vind ik niet respectvol naar jou. Zo, dit is mijn mening! Als je er iets over wilt vertellen, dan kan dat!
Bedankt voor jullie reacties.
Goed, die herinneringen.. Mijn zus is autistisch en vroeger kon ze nogal tja.. Ik vind het een beetje lastig uit te leggen. :s Het was niet altijd even makkelijk en ik was er niet tegen opgewassen, laat ik het zo zeggen.
@Femke Ik heb er inderdaad nog nooit met iemand over gepraat. Ik heb dan ook niemand met wie ik erover kan praten, niemand die het zal begrijpen en geen stomme vragen zal stellen. Voel me soms ook zo verschrikkelijk eenzaam, terwijl ik dat niet ben. 🙁
@Nacht Ik stel me aan, omdat die herinneringen helemaal niet zo heel veel voorstellen. Ik weet er eigenlijk nog maar heel weinig van. Het is nou eenmaal allemaal zo, mijn zus kan er niks aan doen, dus mag ik er geen moeite mee hebben. Ik moet het maar accepteren. Waarschijnlijk weet ze er zelf helemaal niks meer van, en mijn ouders ook niet.
xx
Dag Roos!
Ten eerste wil ik ook nog eens zeggen dat je je helemaal niet aanstelt!
Je hebt het moeilijk, en je kan er met niemand over praten, dat is gewoon moeilijk. Ik ( en alle andere mensen) begrijpen dat wel!
Mag ik gewoon even tussendoor vragen hou oud je bent?
Want soms kunnen leerkrachten ( als je nog op school zit natuurlijk) ook goed luisteren , en je bemoedigende woorden toespreken!
Als je er met een leerkracht over spreekt, kies dan iemand waar je in het jaar een goed gevoel bij had. Als je daar een goed gevoel bij had, dan zal die leerkracht hetzelfde idee hebben, en zal hij/ zij zonder probleem willen luisteren naar wat je te vertellen hebt.
Heb je een tante/ nonkel/ nicht/ neef/ oma / opa/ vriend/ vriendin waar je je wel bij begrepen voelt? Praat er met hem/ haar over. Ik ben er zeker van dat ze geen domme vragen zullen stellen, en naar je verhaal willen luisteren.
Het is namelijk niet altijd gemakkelijk om met een autistische zus te leven. Dat is gewoon zo, en daar kan jij niets aan doen.
Laat je niet doen Roos!
Veel sterkte!
Femke
Hoi,
Dat 'alle andere mensen' klopt niet helemaal.. Mijn ouders hebben daar een heel andere mening over. 😉 Ik ben 18. Ik ben net klaar met de middelbare school (wat op zich nog een wonder is met mijn gebrek aan concentratie) en ga binnenkort studeren. Vriendinnen stellen dus wel domme vragen. Ik heb verder niet echt familieleden met wie ik zou kunnen praten, die het begrijpen. Aan de een zou ik het niet willen vertellen en de ander heeft zelf al genoeg aan zijn/haar hoofd.
xx
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Hey Roos!
Wat bedoel je met : mijn ouders denken daar anders over? Heb je er dan al met je ouders over gepraat? Als je zegt dat je vriendinnen stomme vragen stellen, dan moet je het niet bij die vriendinnen gaan zoeken, want die trekken het in het belachelijke. Heb je geen andere vriendinnen? Vriendinnen van vroeger/vriendinnen van op een kamp/nicht/ neef. Ik stel maar wat voor... Als je denkt dat alles neerschrijven misschien kan helpen, dan mag je dat van mij altijd hier doen. Ik ( en misschien anderen) zullen dat dan lezen, en je er proberen bovenop te helpen. Het is gewoon belangrijk dat je het gevoel kunt hebben dat je het aan iemand verteld heeft, want in HEEL veel gevallen helpt dat! Of als je het hier niet wilt doen; heb je bijvoorbeeld het emailadres van een leerkracht? Want nogmaals, het neerschrijven en weten dat je het aan iemand kunnen vertellen hebt, werkt ! Je zegt ook dat je familieleden hebt met hun eigen zorgen. Misschien moet je dan eens afspreken om alletwee over jullie problemen te vertellen, en samen naar een oplossing te zoeken?
Nogmaal veel sterkte Roos!
Femke
Wat is er precies aan de hand. Kun je vertellen wat je precies bedoelt?
Hoi,
Ik heb er een keer met mijn moeder over proberen te praten. Haar reactie was dat het al mijn hele leven zo was en dat ik me niet zo moest aanstellen.
Die vriendinnen bedoelen het niet verkeerd. Verder heb ik niet echt vriendinnen warme ik over dit sport dingen zou willen praten.
Ik heb de schoolmail van mijn leraren, maar die checken ze niet in de vakantie.
Dat met familieleden ligt een beetje lastig, te lastig.
Ik weet niet of 'alles' opschrijven helpt. Dan komt alles weer boven en ben ik alleen. Denk niet dat ik mijn nemen dan met rust kan laten. :s Het rare is dat ik eigenlijk nog maar heel weinig van vroeger weet, en toch heb ik er 'last' van. Ik snap het niet. :s
@Anoniem Ik snap niet wat je nu wilt weten.
xx
Dag Roos!
Je zegt dat je vriendinnen het niet verkeerd bedoelen.
Dan kan je misschien toch met 1 van hen er proberen over te praten.
Spreek er eens mee af en zeg dat je haar iets moet vertellen.
Dit gaat misschien ook een vreemde vraag zijn: heb je Facebook?
Want ik weet dat mijn dochter een aantal van haar leerkrachten op Facebook als 'vriend' heeft.
Als je liever niet alles opschrijft (wat ik wel begrijp) is het toch zéér belangrijk voor je dat je er met iemand over gaat praten.
Ik weet dat dit heel moeilijk is en dat dit een hele grote stap is, maar probeer het eens.
Dat je je weinig herinnert van vroeger, maar dat je er toch last van hebt, is niet zo vreemd hoor. Dat zijn opgekropte emoties.
En daarom (nogmaals) is het beter dat je het aan iemand kwijt kan!
Femke
Hoi,
Tja.. En dan weer rare opmerkingen krijgen. :s Ze begrijpen het gewoon niet.
Die leraren zitten echt niet op mij te wachten. Ik heb helemaal niks meer met die school te maken, ik ben er van af.
Ik weet het niet niet, ik vind het zo lastig om er met iemand over te praten. Om iemand in vertrouwen te nemen.. Ben zo bang dat ze me dan raar vinden, of vinden dat ik me aanstel en helemaal niet met me willen praten. 🙁
xx
Dag Roos!
Ik weet dat dit ontzettend moeilijk voor je is, en dat dit een hele grote stap is, maar het is de belangrijkste stap die je ooit zal moeten nemen.
Neem die dan zo snel mogelijk, zodat je terug wat kan genieten.
Het is niet gemakkelijk nee, maar dat is het leven ook niet.
Groeten
Femke
Ik vind het eerder vreemd dat je zoveel berichtjes schrijft en steeds niet zegt wat er aan de hand is? Is er sprake van seksueel misbruik, zijn er geheimen in de familie, word je geslagen, ben je van een andere vader? Wat is jouw grote geheim? Dit is toch anoniem?