[b]Nieuw op dit forum en via google zoekmachine hier gekomen hoop ik dat ik hier verder kom.[/b]
Ik heb bijna 8 maanden een relatie. In mijn ogen is zij het beste wat me is overkomen en hoop dat zij de moeder van mijn kinderen wordt.
7 maanden zijn wij elk weekend met elkaar geweest en soms ook langer dan die 3 dagen. Nu is het zo dat haar ouders in scheiding liggen en zij alles ervan meekrijgt. Moeder is bedrogen en verdriet slaat om in haat naar haar vader. Vader woont niet meer thuis, maar moeder wilt alles weten mbt mijn schoonvader. Mijn vriendin staat thuis onder druk, want moeder kan behoorlijk fel en denigrerend reageren. Mijn vriendin is soms bang voor haar eigen moeder die verbaal erg sterk is. Verwijten over mijn schoonvader en vriendin krijgt mijn vriendin vaak om haar oren.
Mijn vriendin heeft sinds kort hulp van een psychologe en ik hoop dat ze er baat bij heeft. Daarnaast heeft ze de druk van haar studie en dan kom ik er nog bij die ook haar tijd verlangt.
7 maanden lang waren we echt verliefd, en dat ben ik nog steeds. Totdat ze op een gegeven moment met mij wilde praten. Ze voelde de druk van het genoemde en van mij. Ik wil elk moment v/d dag met haar zijn. Weten wat ze doet en met wie. Dit benauwd haar en ze wilt een "afstand" in bouwen. Minder vaak zien, minder smsen en bellen. En dat zowel zij als ik weer ons eigen leven erbij betrekken.
Toen ze mij dit vertelde kwam dit als een donderslag bij heldere hemel. Maar er is over gepraat en ik moet haar wel vrijer en losser laten. Juist omdat ik denk dat het dan de relatie zal redden.
We hebben nog wel een relatie, maar merk dat zij de ene keer heel erg lief is en de andere keer erg bot naar mij. Daarbij komt het dat ik erg jaloers en achterdochtig ben. Dit alles uit onzekerheid van mij en de angst dat ze de relatie verbreekt.
Sinds kort heeft ze weer contact met een "vriend" van haar met wie ze een keer het bed gedeeld heeft. Dit weet ik en ik ken hem ook. Ik heb er moeite mee dat ze dit contact weer heeft aangeboord en ben bang dat ze door hem uit mijn armen gedreven wordt. Die man is wel getrouwd maar snoep ook buiten de deur.
Mijn vriendin heeft meer mannelijke 'vrienden' dan vrouwelijke. En dat voelt voor mij niet lekker. Ik zie ze allemaal als concurrent. Mijn angst is dan ook dat mijn vriendin vreemd zal gaan. Maar juist door hoe ik reageer , reageert zij weer bot op mij.
Maar aan de andere kant merk ik wel dat, als ze bij mij is, tot rust komt en zichzelf. En dat is ze ook als wij naar haar vader gaan. Dan zie ik het meisje van toen.
Ik denk dat de hele situatie mbt ouders haar behoorlijk onder druk zet. Maar mijn angst is juist dat ik haar door deze situatie kwijt raak. Want het “ik hou van jou” zegt ze zelf minder spontaan… Ik hecht veel waarde aan die woorden, maar het lijkt zo gewoon geworden om te zeggen.
Daarnaast zal ze een maand bij mij in wonen ivm vakantie werk. Maar ik ben bang dat ze na die tijd bij me weggaat. Een mooi logeeradres. Het is slechts een gevoel.
Ik moet haar vertrouwen maar het lijkt of ik het niet kan, juist omdat ik bang ben haar te verliezen.
[i]Ik hoop dat er een aantal mensen die mij tips kunnen geven hoe er mee om te gaan. Een collega zei al dat ik in die periode met haar een aantal keer uit moet gaan. Bios, cafe etc.[/i]