Beste mensen,
ik ben een jongen van 19 die nu sinds een jaar wat twijvelt, de ene keer wat minder de ene keer wat meer, soms is het zelfs weg en haal ik opgelucht adem waarnaar het steeds weer terug komt.
Ik heb al vele relaties gehad met vrouwen, heb altijd verlatingsangst gehad bij die meiden, altijd een onverklaarbare angst dat ze bij me weg zouden gaan, ben daar voor geholpen met maatschappelijk werk.
en nu ineens dit.
heb altijd van meisjes gehouden op alle gebieden, nu nog dus weet eigenlijk wel zeker dat ik meiden aantrekkelijk vind.
in me leven heb ik me vader nooit gekent, vanaf dat ik 3 werd was hij er nooit meer, pas een jaar geleden nam die uit het niets contact met me op doordat hij me had gevonden op hyves en me 06 zag staan.
dat was een hele klap en moest ik ff verwerken.
kort daarna zag ik een gozer lope, echt zo een met veel spieren en in de eerste instantie had ik zoiets van wow dat zou ik ook wel willen hebben maar daarmee begonnen alle twijvels.
het is nietzozeer dat ik mannen echt aantrekkelijk vind, het is gewoonn een angst denk ik. ik wil graag oud worden met een vrouwtje en vader worden.
ik schrijf dit allemala met tegenzin bang dat het erger word, het liefst zou ik wakker worden op een dag en weer zeker zijn van me geaardheid en weer genieten.
,voor nu blijf ik hoop houden.
gr