Hallo allemaal,
ik ben een jongedame van 19 jaar, en ik wil even mijn vervelende situatie vertellen, in de hoop dat er misschien mensen zijn die zich ook hierin herkennen?
Ik zet dit bericht in de rubriek depressie, maar in feite denk ik niet dat er in mijn geval sprake is van een depressie, het past gewoon het beste in deze rubriek.
De laatste maanden heb ik nergens zin in. Normaal gezien heb ik een goed gevuld sociaal leven, kijk ik uit naar leuke activiteiten etc. Maar om de één of andere reden kan ik het nu gewoon niet opbrengen om afspraken te maken met vrienden, want dat is allemaal zo ontzettend vermoeiend in mijn ogen. Ik heb gewoon de puf niet.
De laatste tijd word ik ook vaak overvallen door doemgedachten en onaangename denkpatronen: dan denk ik dat er toch niemand om mij geeft, dat ze allemaal maar van mij profiteren en dat mijn leven niemand een kloot kan schelen. Ik sta bekend bij mijn vrienden als iemand die altijd moeite doet om te luisteren naar je problemen, maar ik heb het gevoel dat die dienst niet terugbewezen word. Mijn vrienden zien mij als een echte "optimist" en "levensgenieter". Ze denken dat ik mij van niets iets aantrek, en dat maakt mij ontzettend kwaad. Dan heb ik een gevoel van: dan kennen jullie mij toch echt wel niet, en dat komt omdat jullie gewoon niet geïnteresseerd zijn.
Het lastige aan deze doemgedachten is dat ze echt verlammend werken. Ik zit momenteel in de examens, en als ik dan zo begin door te denken voel ik me alsmaar slechter en slechter tot ik echt niets anders kan doen dan op m'n bed gaan liggen en de ene sigaret na de andere roken. Of een glas alcohol helpt ook wel.
Het ALLERLASTIGSTE aan deze doemgedachten is echter dat ik niet weet of ze waar zijn of niet. Ik kan niet echt uitmaken of mijn vrienden écht niets om mijn zorgen geven en dat ik écht een grote mislukkeling ben, of dat ik mij dit maar inbeeld. Het is beangstigend, want normaal kan ik alles relativeren, maar deze gedachten zijn echt verlammend. Soms voel ik mij zo ontzettend agressief vanbinnen, dat ik mijzelf niet herken.
Zo, dat was een hele boterham 🙂 danku aan de lezers, en aub, als iemand dit herkent of raad weet, het is zeer welkom.
Een depressie of nergens zin meer innhebben geeft aan dat je tijd voor jezelf nodig hebt. In deze tijd is het niet de bedoeling om negatief te denken want dan kom je alleen verder je de put. Het is tijd om te voelen, met rust in je hoofd. Accepteer deze periode en vecht er niet tegen maar blijf in je hoofd wel positief. Eventueel naar een therapie om je eigen gevoelens te voelen en te leren hoe je jezelf beinvloed door je gedachten. Ik hoop dat je iets kan met mijn antwoord! Heb vertrouwen dat het goed komt.