Na 14 jaar relatie met 2 kids, verteld mijn man van de een op de andere dag dat hij mij wil verlaten. Donderslag bij heldere hemel, echt waar, we waren volgens mij echt gelukkig. Na veel op hem in praten komt het dan toch uiteindelijk uit, hij is vreemdgegaan voor de sex en spanning bij 2 vrouwen en op 1 is hij verliefd geworden. Deze vrouw heeft hij ook alles voorgelogen, dat hij vrijgezel was enzo, zij weet nu ook de waarheid dus deze relatie van 6 ontmoeting is nu ten einde.
Maar nu, nu wil hij tijd om na te denken. Ik weet het niet meer ik ben zo verdrietig en woedend maar ik hou nog wel van hem maar natuurlijk niet ten koste van alles. Ik ben bang dat hij me valse hoop geeft en allang weet wat hij wil en dat hij me wil verlaten. Maar hij blijft zeggen dat hij nog een kans wil maar bedenktijd nodig heeft. Ik begrijp dit echt niet, want volgens mij weet je aljd wel diep in je hart wat je gevoelens zijn.
Heeft iemand dit ook eens meegemaakt, ik weet het nl. niet meer. Ik wil er dolgraag nog een x voor gaan omdat onze relatie altijd goed was. Maar ik wil geen valse hoop.
helaas in naaste omgeving al een aantal keren meegemaakt: mannen die willen nadenken...... het kwam er altijd op neer dat ze wegwilden en het op deze manier niet plotseling het huwelijk wilde beeindigen.
een slippertje wil je een man misschien nog vergeven, maar 2 vrouwen tegelijk en op 1 verliefd??? Zou je zelf met deze man nog door willen dan? Denk je dat je hem ooit nog zal vertrouwen?
misschien moet jij zeggen dat je wil nadenken en hem vragen voorlopig apart te gaan wonen, of doet hij dit al?
neem afstand en neem de tijd.
sterkte en wijsheid, Brenda
Ik ben het ook wel eens met het verhaal wat brenda schrijft, ik bedoel zou je zelf verder willen met de man die je bedonderd heeft om het zo maar te zeggen.
Je moet zelf goed gaan nadenken of je verder wil met je man, hij gaf zelf al aan dat hij je wou verlaten. En nu zegt heeft hij tijd nodig omdat ie niet weet wat hij wil, je moet zelf goed gaan nadenken of je er wel mee door wilt gaan. Het is je nu overkomen en stel het komt goed blijf je altijd met de gedachten dat het weer gaat gebeuren. Want het vertrouwen van jou in hem is wel weg neem ik aan.
Ik hoop voor jezelf dat je goed nadenkt over wat je wil, want natuurlijk 14 jaar met elkaar is best wel lang en jullie hebben ook nog 2 kinderen. Het is natuurlijk moeilijk om dan de keuze te maken om bij elkaar weg te gaan, maar toch vind ik dat je er goed over na moet denken het gaat namelijk wel om jou leven en jou geluk.
Ik wens je in ieder geval veel sterkte.
Ik weet het mijn verstand zegt geen kans meer geven, maar ik hou nog zo veel van hem en dan is dat kleine stemmetje dat zegt, ga ervoor. Hij is nu een aantal dagen op zichzelf en we hebben af ent toe contact, erg moeilijk. Ik wil hem ook alleen een kans geven als hij er echt voor gaat en van mij houdt, maar hij kan op dit moment niet volmondig ja roepen. Aangezien onze relatie altijd top is geweest alleen hij is gevallen voor de spanning wil ik hem nog een kans geven en ergens weet ik zeker dat hij spijt zou krijgen als hij mij laat gaan, vroeg of laat. Ik weet het mijn verstand zegt niet vertrouwen maar toch, kan ik het mijzelf vergeven als ik hem geen kans heb gegeven en ons gezin. Het bijltje erbij neergooien voelt ook weer voor mij als de weg met de minste weerstand. Ik klink wel als een zielig persoon of niet.
Daar heb je natuurlijk ook gelijk in, het is natuurlijk zo zonde om 14 jaar zomaar weg te gooien. Als jij zelf wil doorgaan met dit moet je dat doen, en als je er voor wilt gaan moet je dat ook zeker doen. Maar als ik in jou schoenen stond, en het klinkt misschien een beetje kinderachtig maar wacht tot hij ook wat meer initiatief toont. En ik bedoel daarmee bel hem niet te vaak op, laat hem jou bellen.
Ook dat is natuurlijk moeilijk, maar hij is degene die niet weet wat ie wil.
En als hij vreemd is gegaan omdat ie spanning mist, moeten jullie daar misschien met de tijd ook over praten.
Het is best wel moeilijk, maar alsnog veel sterkte. Het komt vast allemaal goed!
We zijn nu definitief uit elkaar, ik heb heel veel verdriet, woede en onbegrip. Zonder zijn gezin een kans te geven gaat hij er tussen uit. Zonder strijd te leveren. Gewoon omdat hij denkt dat hij niet meer voldoende van mij houdt. Ik vind het heel erg gemakelijk...............
Door dit onbegrip en onverwachte wending in mijn leven ben ik het grip op mijn leven even kwijt. Ik probeer sterk te zijn maar kan het niet.
Ik was er altijd ook voor de kinderen en ben zo bedonderd en voor de gek gehouden. En nu............ Nu moet ik ook weer diegene zijn die verstandig is, door de kinderen om het weekend bij hun vader te brengen, terwijl hij ons gezin kapot heeft gemaakt.
De grond zakt om mijn voeten vandaan en vraag me alleen maar meer al hoe moet ik nu verder leven, kan ik ooit nog iemand vertrouwen, terwijl het ergste nog moet komen. Huis verkopen, verhuizen ed.
Ik hoop dat ik het red.
"...terwijl hij ons gezin heeft kapot gemaakt."
Probeer ook je eigen aandeel te zien in de situatie die is ontstaan. Jullie zijn allebei hier verantwoordelijk voor. Er is immers een geschiedenis aan vooraf gegaan waardoor hij behoefte kreeg aan andere dames. Waar twee vechten hebben twee schuld. Zoek je eigen aandeel, dan alleen de schuldige vinger naar hem te blijven wijzen. Anders help je jezelf niet verder.
De schuldvraag is trouwens ook niet het belangrijkste op dit moment. Ik vind het belangrijker voor jou om nu te kijken naar hoe jij nu verder moet. Hoe jij je hoofd boven water kunt houden, je verdriet verwerkt en weer grip krijgt op je leven. Daar kun je beter je energie en tijd in steken.
Gun jezelf de tijd deze ellende te boven te komen. En beste "Ikke" vertrouw op jezelf dat jij het wel gaat redden. Je moet je weg daar naar toe even zoeken. Jij komt er wel, daar geloof ik wel in. Ik wens je alle sterkte en wijsheid toe.
Lara.
och lieve Ikke, ik weet hoe moeilijk dit is.
was er al bang voor, het verhaal was te bekend, als mannen zeggen dat ze niet weten wat ze willen, dan weten ze dat meestal best, ze willen gewoon weg, vandaar mijn eerdere advies.
Geloof je, je bent beter af zo , al voelt dit nu helemaal niet zo.
Hier kom je echt doorheen en je komt er sterker uit!
Kom goed voor jezelf en je kinderen op en laat je nergens mee afschepen.
Kop op, je bent meer waard dan een vent die je bedondert.
is het ook je eigen schuld zoals Lara schrijft? Ik zou het niet weten, daar kun je over nadenken? Maar voor nu doet het er niet meer toe, hooguit voor een nieuwe relatie, want die komt wel, ooit veel later.
zorg dat je steun krijgt van mensen met ervaring in deze, zorg dat de financiele kant ook goed wordt geregeld, geloof me, als je dat niet doet krijg je later veel spijt.
Kijk even op Internet bij echtscheiding, daar kun je veel dingen vinden die je moet regelen.
Sterkte, kop op, het lukt je! Brenda
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
brenda A,
Ik schreef niet dat het haar eigen schuld is, wel goed lezen hè !
En ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die niet begrijpen wat er bedoeld wordt of de betekenis niet kennen van "je eigen aandeel zoeken". Soms heeft het tijd nodig om de betekenis ergens van te vinden en te ervaren. Dan is het kwartje gevallen !
Brenda misschien zul jij die betekenis ook eens vinden, net als ik eens heb gedaan. En dan denk je vast nog eens aan mij terug met "Ooh, bedoelde ze dat !"
Groetjes Lara.
Ik ben het er niet mee eens. Ik ben een man, en ik heb in deze situatie gezeten. Ik 'wist' het ook niet.
Maar ik had mijn twijfels en ik durfde dat niet hardop uit te spreken, ik was gewoon bang voor wat er misschien komen ging, onzeker en angstig over de mogelijke toekomst en ik moest daar aan wennen.
Vergeet niet dat mannen ook gewoon mensen zijn en moeilijke dingen kunnen vermijden of erom heen lopen.
Dus dames, vraag het hem op de man af, en help die mannen een beetje als ze bang zijn. Geef ze vertrouwen, net zoals wij bij jullie doen als jullie bang en onzeker zijn. Tenminste, we proberen dat...
Dag!
Ik heb er altijd een beetje moeite mee als er met de vinger wordt gewezen in de zin van hij of zij heeft dit of dat gedaan, alsof je machteloos of afhankelijk was. Je was er namelijk altijd zelf bij dat jij dit of dat hebt laten gebeuren. Je hebt dus geen actie ondernomen toen jij vond dat er iets niet goed ging. En daar ligt jouw eigen verantwoordelijkheid. En als je die niet ziet liggen, dan moet je je ogen openen, zoals Lara bedoelt. Ik zeg het alleen wat harder misschien, maar ook ik bedoel het goed. Je bent namelijk niet machteloos.
Elke man heeft geheimen voor zijn vriendin of vrouw. Het openbaren van die geheimen acht hij te riskant voor zijn relatie.
In elke liefdesrelatie komt een fase waarin een man zich realiseert dat de echte waarheden achter bepaalde gevoelens of bezigheden beter niet verteld kunnen worden. Mannen praten niet over deze geheimen omdat ze vrezen dat die de relatie schaden, of simpelweg omdat ze sommige van hun eigen beweegredenen niet helemaal begrijpen.
Psychologen zeggen dat de meeste geheimen en leugentjes om bestwil normaal en menselijk zijn. In sommige opzichten zijn ze sociaal zelfs noodzakelijk om goed met elkaar te kunnen omgaan. Ook vrouwen hebben hun leugentjes om bestwil. 7 geheimen die mannen nooit vertellen.
Bron: http://www.elsevier.nl/web/Lifestyle/Medisch-A-Z/251661/Wat-mannen-geheim-houden-voor-hun-vrouw.htm
Wat een reacties!
Nee ik heb nooit iets gemerkt. Als ik ooit iets vroeg of hij ergens mee zat dan kreeg ik als antwoord dat hij druk was.
We hadden een goede relatie met alles erop en eraan maar meneer zijn ego is gestreeld doordat iemand anders voor hem is gevallen en hem in de watten heeft gelegd. Hij heeft hiervoor opengestaan en kon de spanningen niet weerstaan. Hij denkt nu dat het gras elders groener is.
En nu weet hij niet meer waar hij staat, wil niet praten. Heeft de knop omgedraaid en wil zijn emoties niet meer tonen.
Lekker de makelijkste weg na 17 relatie en 2 kids (6,2). Tuurlijk iedereen zit wel een in een dipje maar je mag toch verwachten dat je voor elkaar vecht en voor je gezin en het niet zo makelijk laat afweten.
Ik heb van die jongen gehouden en hou nog wel van hem maar ik had nog verwacht dat hij zo weinig doorzettingsvermogen of ruggengraat had.
Slappe lul gewoon.
Hey ikke,
Ik ben een man en heb het allemaal mee gemaakt, maar dan andersom. Ook ik heb het niet aan zien komen en dacht altijd dat het geweldig was. Achteraf ben ik lange tijd belazerd en als ik daar aan terug denk, dan doet dat laatste mij nog het meeste zeer.
Na een soepel scheiding (gelukkig) ben ik mijn eigen weg gegaan "met de kinderen", want die liet zij achter. We hebben er een echt mannenhuis van gemaakt, maar dat was van korte duur. Het geluk lachte mij uiteindelijk toe, ontmoette een geweldige vrouw en ben inmiddels weer stik gelukkig getrouwd, kreeg er een zoon bij en achteraf durf ik te zeggen dat mijn vorige huwelijk niet op echte liefde gebaseerd was. Nu echter zeg ik, die scheiding was het beste wat me overkomen was, wij zijn nu echt gelukkig en de kinderen? Die zijn allemaal perfect terecht gekomen.
Moraal van dit verhaal (waarheid): Hoe donker het nu ook is, ook voor jou komt er een moment dat je het licht weer zal zien schijnen en dan hoop ik dat je net zo gelukkig zal worden als ik.
Verlies vooral je trots niet, want ik weet uit ervaring dat die wel heel makkelijk zoek raakt.
goh het verhaal van jou komt overeen met dat van mij. Hoewel mijn relatie wat korter was 7 jaar voor het gedonder. Nu is het 3 jaar verder en ik zit nog in dubio. Ik denk dat het tijd is om de knoop door te hakken en hoewel me dit ontzettend pijn doet, ik hou nog van haar, zegt mijn verstand kappen. Ik kan haar niet meer vertrouwen al dat gelul van opnieuw beginnen. Ik ben niet jaloers maar doorgaan betekend een leven van op je hoede je niet meer laten belazeren. Dit is denk ik niet een goede basis. Zoals gezegd 3 jaar een kind van mij maar ook een kind van (haar woorden)"foutje". Laat mij zitten in zo'n dillema. Mijn advies kappen met die hap het vertrouwen is weg (onderbewust). Kun jij mij hetzelfde advies geven?