Ik word nu al vanaf mijn 11e van kastje naar de muur gestuurd.
Op mijn 11e werd ik ongesteld, op mijn 12e begon ik aan mijn eerste anticonceptiepil want ik kón niet meer met de krampen, overgeven, migraines, overal pijn pijn pijn.
Ik moest altijd ziek thuis blijven bij al mijn menstruaties en kon geen stap zetten zonder te vergaan van de pijn.
Op mijn 13e kreeg ik een sterkere anticonceptiepil, want de pijn bleef en alle klachten daaromheen ook.
Ik was door de pil heen soms 5 a 6 weken lang ongesteld aan één stuk door, met hevige bloedingen, doorlekken, constipatie en andere darmklachten, migraines, misselijkheid, pijn aan bekken, heupen, rug, alles deed zo’n zeer. Alle pijnstillers in de wereld konden me niet helpen.
Vanaf mijn 17e ben ik overgegaan op de prikpil, wat in het begin heel goed ging, maar ook na 4 prikken leek het hele effect te zijn weggevaagd. Ik werd weer 6 weken achter elkaar ongesteld met hevige bloedingen en alle klachten die ik altijd heb gehad. Pijn, pijn en nog eens pijn. Overal pijn.
In 2021 heb ik een mirenaspiraal laten plaatsen, de ergste pijn die ik ooit heb gevoeld, 5 dagen lang heb ik in foetushouding op de bank gelegen en suf geslapen op alle pijnstillers.
Nu worstel ik nog steeds met zo ongelofelijk veel pijn. Ik menstrueer nooit, maar heb wel bijna elke dag pijn. Soms heel even een pijnscheut, soms lig ik van half 10 ‘s avonds tot half 4 ‘s nachts in foetushouding te creperen van de pijn, met 3 diclofenac en 4 paracetamol en een kokend hete kruik maar niks dat de pijn van een 9/10 kan verlichten.
Ik ben zó moedeloos.
Huisarts stuurde me naar de gynaecoloog, niks te zien op de echo dus weer naar de huisarts. 3x.
Nu eindelijk een echo met intake met gynaecoloog die verstand heeft van endometriose, maar gynaecoloog geeft aan dat het toch niet helemaal in het plaatje past dus dat ik weer naar de huisarts moet.
Ik ben zó moe van alle pijn en zo hulpeloos, ik weet niet meer wat ik moet.
Ik ben nu 22 en heb absoluut geen kinderwens en ben geneigd om te zeggen hup die baarmoeder eruit, maar dat voelt als een veel te grote ingreep op dit moment.
Ik hoop dat iemand tips heeft, ervaringen zoals deze of raad, zodat ik toch de diagnose endometriose kan krijgen en eindelijk er wat aan mijn pijn gedaan kan worden 🙁 dit is geen leven zo.