Hallo, om te beginnen wil ik even zeggen dat ik geen aandacht zoek en dat alles wat ik hier schrijf gemeend en oprecht is.
Het begon ongeveer 3 maanden geleden, ik werk sinds 8 maanden parttime bij een ICT bedrijf en ben tot over mijn oren verliefd geworden op een collega die net 3 maanden bij ons werkt en wel aanzienlijk een stuk ouder is. Zelf ben ik begin 20 maar zij is al ergens in de 30. Vanaf het begin voelde het voor mij gewoon super bijzonder met haar, het is de liefste vrouw die een man zich kan wensen, daarbij is ze ook nog eens super schattig. Ik kan bij haar altijd mezelf zijn en we konden echt uren met elkaar blijven praten. Deze vrouw had vaak nachtdienst en ik werkte tot een uur of 22 in de avond. Vaak als ik klaar was met werken wachtte ik nog even tot zij begon en hadden we het altijd super gezellig met elkaar. Lang verhaal kort, tot op een zeker moment had ik mijn gevoelens wel kenbaar gemaakt en heeft ze helaas mijn hart gebroken. Ze deed er zelfs lacherig over en snapte niet dat het me zoveel deed, geloof me dit was echt super pijnlijk. Ze vind me te jong en zoekt iemand die alles in zijn leven op orde heeft, en gaf aan dat ze niet op mij kan wachten. Ik vraag me gewoon af hoe het bij mij zover heeft kunnen komen? Stel dat ik wel op mezelf woonde en ik alles op orde had, dan had ze me misschien wel gewild. Hoe kan het zijn dat je tot over je oren verliefd word op iemand die je maar een paar keer buiten werktijd sprak? Tuurlijk spraken we wel veel over privé dingen tijdens werk en voelde het voor mij wel bijzonder, voor haar was het allemaal niks. Ik zit al maanden in een gevecht met mezelf. Ik kan haar gewoon niet vergeten en ik voel ook steeds dat ik niet goed genoeg ben, het ergste is ook dat ik steeds maar bedenk wat ik anders had kunnen doen en dat ik misschien toch meer me best moest doen voor haar, jongens je word er helemaal knettergek van. Ik heb nergens meer zin in en denk enkel en alleen aan haar. Ik ben echt gebroken en weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Hoe kan iemand zo bijzonder voor je zijn waar je verder helemaal geen lange geschiedenis mee hebt? Ik voelde vanaf het begin al dat het een lastige opgave zou worden alleen toen een vriendin van haar zei dat ze tegen haar gezegd had dat ze me ook wel leuk vind had ik toch weer hoop gekregen. Ik ben mezelf helemaal kwijt. Ik heb serieuze hulp nodig denk ik.
Alvast bedankt voor het lezen.