Wat is er aan de hand met mijn voet?

Doe stroeve pijn is verklaarbaar door de langdurige passiviteit van het been. De spieren en de soeplesse van de gewrichten gaan snel achteruit en het duurt even voordat alles weer soepel beweegt.

Maar wat ik opvallend vind, is de scherpe stekende pijn. Dat zou wel degelijk toch een fractuur kunnen zijn en ik vind het vreemd dat er geen second opninie wordt geraadpleegd. Je zou al lang van je ergste klachten af moeten zijn, tenzij er dus meer aan de hand is dan er nu bekend is.

Let wel, ik ga uit van jouw verhaal, ik heb verder geen beeld van jouw voet en je geeft geen gegevens van een medisch lichamelijk onderzoek.

Fracturen die in eerste instantie gemist zouden kunnen zijn, zijn op een directere indicatie mogelijk wel vast te stellen. Je kunt nu beter aanwijzen waar de stekende pijn zit.

In mijn ogen is er reden genoeg voor een tweede röntgenfoto.

Ik zou je vraag voorleggen aan de huisarts, of een argument vragen waarop je gerust kunt afwachten.

De pijn die jij beschrijft kan niet door paracetamol komen, en dat je voet afsterft is onzin.

Met een MRI scan kan de dokter nog beter zien wat er binnen in de voet en de enkel aan de hand is. Blijkbaar weet de dokter nu te weinig om een goede behandeling te bepalen en heeft hij meer informatie nodig.

Een revalidatie-arts helpt je bij het herstellen zodat de voet en de enkel weer goed zouden kunnen gaan functioneren na je ongeluk.

De medische term revalidatie betekent herstel; letterlijk: terug valide worden, na een ongeval of medische ingreep. Het revalidatieproces kan behoorlijk ingewikkeld zijn, en zowel lichamelijke als psychische aspecten omvatten. Vandaar dat een gespecialiseerde revalidatiearts de multidisciplinaire behandeling coördineert en de juiste diciplines voorschrijft: fysiotherapie, ergotherapie, logopedie, psychotherapie, maatschappelijk werk, revalidatietechnicus, orthopedisch schoentechnicus, orthopedisch instrumentmaker, cognitief trainer, revalidatieverpleegkundige, bewegingsagagoog en pedagoog.

De revalidatie begint daarom met een uitgebreid onderzoek door de revalidatiearts naar de stoornis en de gevolgen voor het functioneren van de patiënt. Hiernaast wordt er gekeken naar de motivatie en leerbaarheid van de patiënt om te kijken of er overeenstemming is te vinden over het stellen van haalbare doelen. Aan de hand van die doelen wordt besloten of revalidatie toegevoegde waarde kan hebben voor de patiënt. Nadat de doelen zijn vastgesteld wordt gekeken hoe die doelen te behalen zijn. Het kan zijn dat de revalidatiearts er voor kiest om te verwijzen naar een enkele therapeut buiten zijn team; echter als de revalidatiearts van oordeel is dat er specialistische revalidatie nodig is, zal deze een of meerdere disciplines van zijn teamleden inschakelen. Gedurende het hele revalidatie zal de revalidatiearts de samenwerking van de verschillende disciplines aansturen en begeleiden.

Een revalidatiearts is de medisch specialist die mensen met beperkingen in het functioneren ten gevolge van een aandoening of ongeluk begeleidt. Door deze beperkingen wordt het normale dagelijkse leven bemoeilijkt. Het doel van de revalidatie is om mensen die afhankelijk zijn geworden door de beperkingen zelfstandiger te maken, zodat patiënten zich zoveel mogelijk zelf kunnen redden. Een belangrijk streven is dan ook naar zelfredzaamheid en zelfstandigheid. Hierbij zijn de beperkingen van een ziekte van het bewegingsapparaat het uitgangspunt en niet een specifieke aandoening. Hierdoor heeft de revalidatiearts een zeer breed werkveld en zijn er eigenlijk geen lichamelijke ziekten, die beperkingen opleveren, waarbij de revalidatiearts niet om hulp kan worden gevraagd. De revalidatiearts heeft dan ook verstand van neurologische, orthopedische en cognitieve stoornissen (naast kennis over de menselijke biomechanica en bewegingwetenschappelijke principes) en overziet als enige medisch specialist de samenhang van deze stoornissen, die zich door een of meerdere ziekten binnen een patiënt kunnen manifesteren en de gevolgen daarvan voor die patiënt. Hierdoor is de revalidatiearts vaak de medisch specialist, die om hulp wordt gevraagd als een andere medisch specialisten er niet meer uitkomen. Met andere woorden kan je zeggen dat het de specialist is waar andere medisch specialisten op hun beurt weer naar kunnen verwijzen. Tegenwoordig mogen ook huisartsen direct verwijzen naar de revalidatiearts.

Met specialistische revalidatiekennis kan een revalidatiearts helpen de impact van de aandoening op het leven te verkleinen en de patiënt of zijn sociale omgeving met de restbeperkingen te leren omgaan, om zo een betere kwaliteit van leven te bewerkstelligen. Een revalidatiearts kan werkzaam zijn in een revalidatieafdeling van een ziekenhuis of in een revalidatiecentrum. De revalidatiearts wordt bijgestaan door een revalidatieteam. Helaas is het maar een klein specialisme. Dit komt mede doordat de overheid en zorgverzekeraars de waarde van een goed ingestelde revalidatie weigeren in te zien. Als je ziet dat door revalidatie veel mensen weer zelfstandiger kunnen worden en dus geen langdurige dure hulp van buiten meer nodig hebben is het een maatschappelijk zeer kosteneffectief medisch specialisme. Het is dan ook zowel voor de patiënten als voor de maatschappij zeer betreurenswaardig, dat zowel de overheid als de zorgverzekeraars maar een zeer krap budget uit willen trekken om mensen met beperkingen de kans te geven om zelfstandiger te worden.

Het revalidatiecentrum is er voor kinderen, jongeren en volwassenen die als gevolg van een ziekte, ongeval of aandoening te maken hebben met beperkingen. Doel van de revalidatie is een zo zelfstandig mogelijk leven in de maatschappij.

Nee, dat doet geen pijn, het voelt warm een als het door je lichaam stroomt, een beetje een gek gevoel maar dat is zo weer over. Fijn dat je meer duidelijkheid krijgt. Ik vind het telkens weer fijn om te lezen als mensen hun gezondheid serieus nemen en vragen om hulp en die dan ook krijgen.

Oh, dat is gewoon omdat het hele duren machines zijn die maar weinig ziekenhuizen nog hebben. Maar als het spoed nodig zou hebben dan was je vast eerder aan de beurt geweest. Dus een beetje geduld hebben kan geen kwaad.