Al sinds kinds af aan heb ik moeite met inslapen. Volgens mij zijn veel verhalen hier veel heftiger, maar een uur duurde het bij mij elke dag zeker wel. Het maakte niet uit of ik veel had bewogen, een drukke dag had met stress (school/werk) of juist heel weinig gedaan had die dag. Zodra mijn ogen dichtgaan gaat het beeld op zwart. Ik heb best een flinke fantasie, maar als ik probeer te slapen zie ik niks voor me. Het beeld blijft constant op zwart. Hoe ironisch het ook mag zijn, het enige wat nog weleens hielp was net zo lang naar een serie/film op m’n telefoon staren tot ik wegzak van vermoeidheid en hem uit m’n handen laat vallen op bed.
Een aantal jaar geleden heb ik ook een tijdje slaapangsten gehad, waarbij ik hevig begon te zweten en hartkloppingen kreeg omdat ik bang was de hele nacht niet te kunnen slapen. Gelukkig ben ik daar overheen gegroeid en toen ik mijn partner leerde kennen heb ik wonder boven wonder jaren gekend dat ik heerlijk kon inslapen. Als ik maar naast haar lag/tegen haar aan, dan ging het super. Geen flauw idee waarom.
Afijn, nu zijn we weer een aantal jaar verder en werkt dat ook niet meer, niet dat ik dat zag als oplossing maar het was natuurlijk wel een fijne bijkomstigheid. Ik ben overigens wel gelukkig getrouwd, dus het ligt ook niet aan de genegenheid naar haar toe.
Ik heb door de jaren heen vaak geprobeerd te bedenken wat mijn laatste momenten zijn voor ik in slaap val, om daar een patroon in te ontdekken. Zo kwam ik tot de conclusie dat ik uiteindelijk vlak voor ik in slaap val in gedachten wegzak en dan wél al wat beelden voor me zie in plaats van dat alles op zwart blijft, alsof mijn droom dan aan het beginnen is en ik uiteindelijk in die beelden wordt gezogen naar m’n droom toe.
Maar nu komt dus het probleem zoals ik eerder al benoemde: zodra mijn ogen dichtgaan, gaat het beeld op zwart. Ik vroeg het mijn vrouw, die altijd binnen enkele minuten inslaapt, en die zei dat ze júist direct dingen voor haar ziet als ze haar ogen dichtdoet. Ze hoeft maar te denken aan het woord ‘stoel’ en ze ziet letterlijk een stoel voor zich. Ik zie dus alleen maar zwart beeld, hoe hard ik het ook probeer.
Ik heb dus weleens geprobeerd om met man en macht iets voor me te zien met mijn ogen dicht, zodat dit hopelijk dat proces eerder in gang zou zetten. En dat lukte! Alleen maar heel, heel af en toe. Eigenlijk nooit als ik zelf op bed lig, maar eerder als ik beneden op de bank lig en weet dat ik nog naar boven moet. Het lijkt wel of m’n hoofd dan zegt “je mag nog niet slapen” en dat datgene mij juist extra in slaap brengt, als een kind die geen snoepje mag en hem juist alleen maar meer wil. Het begint dan met vage vormen zien en uiteindelijk kan ik een soort landschap ontdekken waar ik dan in mee wordt genomen, niet geheel bewust meer natuurlijk.
Mijn vraag is dus eigenlijk of meer mensen dit herkennen en of ze daar wellicht advies voor hebben. Dus hoe kan ik ervoor zorgen dat ik m’n hoofd toelaat om beelden voor me te gaan zien en zou dat echt de oplossing zijn, of ligt die toch ergens anders?
Ik ben overigens een man van 33 jaar oud, rook niet en ik gebruik geen medicatie of supplementen.
Je ziet toch ook geen beelden als je je ogen dicht hebt en tegen je oogleden aan kijkt. Normaal denk je hier niet overna en is het een automatisch proces als je moe bent en gaat gaat slapen. Je zakt weg in gedachten dan denk je aan dingen. niet gaan focusen op het zwarte wat je ziet en dan daar dingen gaan willen zien, dat gaat niet gebeuren. Je bent er veel te veel mee bezig
FDV
Dat heet visualiseren.. en ja dat kan helpen