Hallo!
Omdat ik best pijnlijke menstruatie kreeg in 2019 ben ik in augustus 2019 naar de HA gegaan om weer aan de pil te gaan. Toen ik deze pil nam begonnen mijn klachten. Ik bleef ongesteld van september tot eind januari 2020. Eind september 2019 kreeg ik ontstoken borsten (hier kreeg ik antibiotica voor). In de maand oktober dat jaar was ik aan het oppassen in het huis van een kennis die 1 maand op vakantie was. Deze maand had ik heel veel last van paniekaanvallen (duizelig, hartkloppingen, zweten, bang dat er iemand anders in huis was). Als ik naar bed ging en wilde ontspannen/slapen kreeg ik bijna elke nacht wegtrekkers en last van m'n borst, een drukkend gevoel. Als ik mijn hartslag op nam lag die tussen de 40 en 45. Hier voor ging ik weer naar de HA. Ik was namelijk bang dat ik dood ging omdat ik die wegtrekkers had. Aangegeven dat dit na de pil was begonnen. Zij gaf aan dat dit onmogelijk was en dat het "gewoon" paniekaanvallen waren.
De laatste week van november ging ik 1 weekje naar Engeland (het gevoel wat ik elke avond had was er nog steeds). Toen op 1 avond ben ik rustig gaan slapen en werd ik wakker rond half 4 sochtends met een verschrikkelijke brandende pijn op mijn borst/middenrif, ook weer zweten en duizelig. Gelukkig was mijn moeder bij me die er van af wist en gaf mij paracetamol en rennie. Uiteindelijk na 2 uur zakte het af. Deze aan vallen kreeg ik daarna wekelijks maar altijd in de nacht. Ik heb 4 x de SEH gebeld omdat ik echt bang was dat m'n hart er mee zou stoppen maar uiteindelijk nooit geholpen. Omdat ik ondertussen ook nog steeds ongesteld was en die klachten steeds heftiger werden was ik eind januari maar weer gestopt met de pil. Toen stope ook het bloeden. En vanaf de maand februari 2020 werd ik weer gewoon regelmatig ongesteld. Maar elke week voor dat ik ongesteld moest worden begonnen de klachten weer. Naar bed... proberen te slapen, angst aanvallen en dan snachts weer wegtrekkers.
Nu bijna 3 jaar verder met stoppen van de pil heb ik er een enkele keer nog last van maar altijd met menstruatie of die week daar voor. Nu vraag ik mij af herkend iemand dit? Zal het tussen m'n oren zitten of is het een hormonen ding?
Ik heb nog steeds hele pijnlijke menstruaties tot op het punt van overgeven van de pijn, extreem koud, beven, duizeligheid, wazig gevoel in hoofd. M'n benen doen verschrikkelijk veel pijn elke keer ook de onderkant van mn voeten.. De krampen zijn net weeën om de paar seconden en mn vagina voelt "zwaar" aan en voel ik ook duwen.. als of ik echt een kind ga baren. Ik ga meestal ook maar gewoon op het toilet zitten wegpuffen en dan kan ik alles gewoon laten lopen. Zo'n aanval kan zeker 4 tot 6 uur duren en kan 1 tot 3 x per menstruatie zijn.
Ik ben in de tussentijd nog 1 keer bij de HA geweest om even te laten kijken. Waar ik heeeel erg tegen op zag. Maar helaas lukte het niet om de eendebek naar binnen te brengen. Waarschijnlijk omdat ik veel te gespannen was. Waarop de HA zei: nou haha dit heb ik nog NOOIT meegemaakt. Daarna voelde ik me zo k*t en durf niet meer te gaan.. Heeft iemand tips om hier met een goed gevoel in te gaan voor volgende afspraken? Ik hoop namelijk dat we binnen nu en 2 jaar 1 kindje mogen krijgen. Helaas heeft het tot op heden nog niet zo mogen zijn. We hebben na de laatste pil in 2020 nooit meer een voorbehoedmiddel gebruikt.