Hallo,
Mijn dochtertje van 2 jaar en 2 maanden is extreem verlegen in situaties buiten huis.
Thuis kletst ze de oren van me hoofd, is ondeugend en alles zoals een peuter moet zijn.
Maar zo gauw we ergens anders zijn, makt niet uit waar, is daar niets meer van over.
Ze zegt dan geen woord meer, als iemand iets tegen haar zegt kruipt ze het liefst IN me en zegt niets. Als ze bij de slager een plakje worst krijgt durft ze dat niet aan te pakken.
De speeltuin vindt ze helemaal geweldig en daar wil ze graag heen, maar als we er dan zijn doet ze niets, staat ze alleen maar te staan. Als er niemand bij is durft ze wel.
En in veel andere situaties moet ik steeds overal mee naar toe. Ze zit ook meestal bij me als we ergens zijn. Thuis praat ze dan weer volop over de kinderen die ze gezien heeft en dan merk ik dat ze het wel leuk vindt maar ze doet niks, echt helemaal niks.
Ik vond het voorheen nooit zo erg maar ik begin het nu wel een beetje zorgelijk te vinden. Gaat dit haar ontwikkeling niet belemmeren? Ze ontwikkelt zich tot nu toe normaal verder maar of dat zo blijft?
Ik heb haar opgegeven voor de peuterspeelzaal, 1 ochtend in de week. Dit om haar extra te stimuleren, hoewel ze kinderen genoeg ziet hoor. Maar hoe ga ik dat in godsnaam aanpakken?
Ik hoop dat iemand me hierbij kan helpen, ik vind het echt heel moeilijk.
Schattig. Blijkbaar is het een erg sfeergevoelig meisje, en misschien wel hoogsensitief.
Vaak wordt er hoog opgegeven over een hoge intelligentie quotient, maar een hele fijnzinnige emotie is misschien nog wel waardevoller.
Als ze zo voorzichtig is, heeft ze vast een reden die wij helemaal niet ervaren. Laat haar in haar waarden en help haar voorzichtig mee de wereld in.
Komt helemaal goed. Ze zou bijvoorbeeld een fantastische dokter kunnen worden...
Mijn zoontje van bijna 5 is ook extreem verlegen. Op de peuterspeelzaal dachten ze dat hij niet kon praten, maar thuis kletst hij ook net als jouw dochtertje de oren van mijn hoofd.
Als iemand hem plaagt of slaat (op school) doet hij niets terug...Hij vertelt thuis wel dat iemand hem heeft geslagen, dat is zo extreem frustrerend voor mij...
Hij zit nu in groep 1 en gaat volgend jaar naar groep 2. Ik vind het een ramp dat hij zo verlegen is. Mijn andere zoon van 7 is ook al zo verlegen....ik ben ook echt radeloos en weet niet wat ik moet doen.
Erika
Het is vast een erg gevoelig mannetje. Het is belangrijk dat hij zelfvertrouwen krijgt en daardoor zekerder wordt en zichzelf kan zijn. Kan het zijn dat de drukte en de hevigheid van de school te heftig is voor zijn tere en gevoelige aard?
Gevoeligheid heeft nadelen in de zin dat vaders graag stevige harde zonen willen, toch zijn de mooiste zielen die met veel diepgang en die hebben zeker in het begin wat extra bescherming nodig om tot ontplooiing te kunnen komen.
Mijn tip zou dus zijn extra bescherming, het respecteren van zijn angst, en hem op zijn eigen manier de wereld laten ontdekken.
dat dit niet zo gaat als jullie je hadden voorgesteld, dat is het wonder van zo'n fris nieuw leven dat je in de schoot is geworpen, en dat zich nu aan het ontwikkelen is tot een echt nieuw mens met een eigen nieuwe identiteit.
heyy
het is mischien een betje nutteloos om nog te reageren maar misschien
heb je er toch iets aan hoe je haar zo beschrijft klinkt het heel erg als een sociale angststoornis maar houd er ook rekening mee dat ze nog niet zo oud is
het kaan dus ook een fase zijn. je hebt ook zoiets als selectie mutisme
wat eigelijk betekent selectief niet praten. deze sociale agststoornis word vaak verward met een gewone sociale angststoornis maar het verschil tussen hele verlegen kinderen en kinderen met selectief mutisme is wel kinderen met selectief mutisme proberen ( dit lukt niet altijd) wel non-verbaal te communiceren bijv. door ja en nee te knikken. er zijn behandelingen voor maar zoals ik in het begin al zij ze is nog jong dus geef het wat tijd
groetjes