keelamandelen

Aanleiding
Vrouw 55, met geïrriteerde keelamandelen, onrustig slapen, snurken, slaapapneu. Reeds 15 jaar van alles geprobeerd: neusamandelen verwijderd, MRA-beugel, celon-behandeling, afvallen. CPAP-masker zag ik niet zitten. Begin dit jaar heb ik een slaaponderzoek gehad in het ziekenhuis, en de KNO-arts gaf aan dat het zou helpen om de keelamandelen te verwijderen (Tonsillectomie) in combinatie met BRP/Pharyngoplastiek (strakker gehemelte door hechtingen). Het zou zeer pijnlijk zijn, maar ik heb de afweging gemaakt dit te doen. Pharyngoplastiek maakt de operatie ietsje lastiger met de extra hechtingen, maar dat maakt voor dit verslag denk ik weinig verschil.

Ik heb veel gelezen op internet en veel gehad aan de verhalen op dit forum. Daarom deel ik mijn verhaal ook graag met jullie. Van harte aanbevolen is ook de website: https://tonsillectomyrecovery.com/. Als je nog moet, of er midden in zit, succes! Hou vol!

Ik heb een heftige week achter de rug, maar de echte pijn was net iets minder als verwacht. Dat komt, denk ik, omdat ik weinig oorpijn heb ervaren, waardoor het slikken weliswaar gepaard ging met flinke pijnscheuten, maar niet voelde als de scheermesjes waar ik over las.

Wat me van het hart moet, is dat je voor 4 dagen pijnmedicatie meekrijgt in een mooie pijnbox. Voor mij was slapen zonder sterkere pijnmedicatie lastig, waardoor ik me een wrak voelde. En ik schat dat 80% van de mensen vanaf dag 5-7 stevige/helse pijnen ervaart als de korsten loskomen. Je wordt niet voorbereid hoe hiermee om te gaan. Hoe kom je aan nieuwe medicatie? Zelf kopen bij de apotheek of het ziekenhuis bellen? Mijn advies aan de ziekenhuizen is dit goed op te nemen in de instructie. Advies aan de patiënten is je hierop goed voor te bereiden.

Pijn/medicatie
Dag 1: 8/10 - paracetamol, naproxen (soort diclofenac), oxycodon
Dag 2: 3/10 - paracetamol, naproxen, oxycodon
Dag 3: 3/10 - paracetamol, naproxen
Dag 4: 4/10 - paracetamol, naproxen (einde pijnbox ziekenhuis)
Dag 5: 4/10 - paracetamol
Dag 6: 6/10 - paracetamol
Dag 7: 7/10 - paracetamol, diclofenac
Dag 8: 7,5/10 - paracetamol, diclofenac
Dag 9: 2/10 - paracetamol, diclofenac (ochtend)
Dag 10: 1,5/10 - paracetamol

Dag 1, de operatie:
Ik was die dag in het ziekenhuis als laatste aan de beurt (op eigen verzoek), alles was vriendelijk en duidelijk. De operatie zou drie kwartier duren, maar duurde een half uur langer omdat de intubatie voor de beademing lastig ging. Tijdens of na de operatie heb ik hard op mijn tong had gebeten, waardoor mijn tong gehavend was met twee dikke putten. Toen ze me op de bijkomzaal wakker maakten was ik erg suf, en moest mijn MRA-beugel in, zodat ik goed kon blijven ademen. Ik at een perenijsje en had gelijk erg veel slijmvorming. Een grote zak vol tissues produceerde ik. De verpleging gaf aan dat ik moest proberen het slijm door te slikken. Daarna ben ik naar de andere zaal gebracht, waar ik appelmoes heb gegeten en ijswater gedronken. Hoe vaker ik zou slikken, hoe beter het herstel zou gaan; dat knoopte ik in mijn oren! Ik was de laatste op zaal en ben na een uur naar huis gegaan.
Voor onderweg in de auto heb ik een beker ijswater meegenomen, want ik moest elke vijf minuten een slokje nemen. Praten ging zo moeizaam dat ik tegen mijn gewoonte in mijn mond hield.
Thuis ben ik op de bank gaan liggen en at appelmoes en daarna appelmoes met geprakte avocado. Praten lukte, maar bleef vermoeiend en ik was moeilijk te verstaan.
In het ziekenhuis zei de ene verpleger dat ik zelf de afweging moest maken of ik ‘s nachts om het uur de wekker zou zetten om ijswater te blijven drinken, of dat ik voor een goede nachtrust zou kiezen; de andere verpleger adviseerde voor de eerste nacht voor de goede nachtrust te kiezen. Ik heb dus geen wekker gezet, maar was zo vaak wakker dat ik gewoon slokjes water ben blijven drinken.

Dag 2, the-day-after
- In de ochtend starten met een perenijsje en de Oxycodon erin, ik voelde me het baasje!
- Veel ijswater drinken! Ik had drie glazen voor driekwart gevuld met water in de vriezer; haalde er eentje uit en deed er een beetje water bij. Zo had ik continue een glas ijswater naast me.
- Eten: perenijs, soya-vanilla-kwark, appelmoes met havermout erin laten weken, bruin brood zonder korst met eiersalade, krabsalade en jam, hardgekookte eieren, aardappelpuree met erwten, gekookte wortelen en fijngesneden kip, die te droog was en ik flink moest kauwen wat me veel moeite kostte, mango-ijs.
- In de voorbereiding had ik suikervrije kauwgom gekocht. Door de twee kraters in mijn tong was het onmogelijk hierop te kauwen en ben daarmee gestopt. Paar keer opnieuw geprobeerd, maar het was niet te doen.
- Ik had opeens een losse hechtingsdraad in mijn mond (hoort bij het BPR-deel, dus niet de keelamandelen). Gezegd is dat de andere hechtingsdraden in het gehemelte vanzelf binnen ongeveer twee weken oplossen, en dat als er een draadje uitsteekt je die kunt afknippen.

Dag 3-6
- Continue een glas ijswater naast je!
- De oxycodon was ten einde, en ik voelde me gelijk suffer met een zwaar hoofd.
- Bellen is lastig vanwege het praten, en bezoek zag ik niet zitten, dus de eerste week was het vooral op de bank liggen en Tv/series kijken. Uitje naar een winkel gemaakt, rondje gewandeld, in de tuin gewerkt, mijn sieraden geordend. Puzzel maken was me teveel.
- Dag 5 was de paracetamol uit de Pijnbox op. Er zijn allerlei soorten. Eerst zetpillen geprobeerd. Was toch niet zo comfortabel. De werking treed in na een uur i.p.v. half uur. De smelt-paracetamol vond ik prettig. Was wel de helft met 500mg. Ik moest gaan rekenen en dacht dat lukt wel, maar raakte toch af en toe in de war. En als het je schema niet precies volgt kunnen er dipjes in de spiegel ontstaan, zul je zien dat juist op dat moment er pijnscheuten zijn. Beter is de tijden van inname op te schrijven. Ik heb ook een keer een tablet genomen, kauwen, slikken en dan water dacht ik, maar het leek of er stukjes in de keel bleven hangen.
- Eten is zeer vermoeiend, te vergelijken met een workout! Mijn tips zijn voor deze dagen: macaroni met zalm en gepureerde sperziebonen, gekookte eieren, gebakken eieren, brood zonder korst met plakken kaas, gekookte aardappel met mayonaise, linzen uit een potje, knakworsten, kwark met havermout erin weken en pureren met zwarte bessen uit de diepvries (niet de pitten erbij, die pureren niet goed en doen pijn achter in de keel). Nadenken over wat te eten en het kauwen en wegslikken van het eten werd mijn dagbesteding. Bordje terugbrengen naar de keuken was mijn maximale inspanning. Heb ook een keer de vaatwasser uitgeruimd.
- Heb een kopje koffie gezet en die laten afkoelen, want normaal drink ik veel koffie en als je opeens geen cafeïne drinkt geeft me dat hoofdpijn. Hielp iets.
- Alle nachten slecht geslapen, maar de nachten op alleen paracetamol zeer slecht. Veel naar de toilet. Ik las dat rechtop slapen zou helpen. Met een paar extra grote kussens in mijn rug ging het ietsje beter.
- Dag 3 voor het eerst even gedoucht, dat was heerlijk! Dat om de dag gedaan.
- Op de plek van de wonden gaan zich wit/grijze korsten ontwikkelen. Grappig om die met een spiegel en een lichtje te bekijken (gaat niet makkelijk, en niet schrikken). Belangrijk is dat deze korsten niet uitdrogen, dat doet pijn.
- De slijmvorming kwam weer heftig terug. Op internet lees ik dat sommige mensen hiermee te maken krijgen (mucus in het engels). Je moet het slijm doorslikken omdat het de keel gesmeerd houdt, maar mijn slijm is denk ik taaier en blijft hangen achter in de keel, ook als ik er water bij drink. Naast het glas water had ik dus een glas om slijm in te spugen. Soms wel een glas per uur. Ik heb daarom zuivel achterwegen gehouden. Na een keer kwark te hebben genomen, bleek dat weinig problemen te geven. Achteraf vermoed ik dat het perenijs ook een boosdoener was, want zoetigheid is ook niet goed. Ik las de tip te orgelen met zout water ook al wordt dat afgeraden, maar het hielp wel een beetje.
- Goede mondhygiëne is zeer belangrijk! Je mag je tanden poetsen met tandpasta, ook flossen. Ik denk dat ik door de slijmvorming soms wel 20 keer per dag mijn tanden poetste. Ik heb ook mondspoelwater gebruikt, wat ook wordt afgeraden, maar deed het alleen een beetje bij de tanden voor. Dat luchtte op.

Dag 7-8, korten komen los
- In de ochtend van dag 7 heb ik het ziekenhuis gebeld voor extra medicatie, en die met mijn partner opgehaald bij de apotheek. Ik kreeg Diclofenac.
- Met de Diclofenac ging het slapen weer iets beter, 2x 2uur per nacht goed geslapen, jeetje, wat deed dat goed. Voor de rest bleef het slapen zeer moeizaam.
- Twee icepacks gekocht die ik om en om in de vriezer legde, en tegen mijn keel hield als de pijn vervelend werd. Dat is een aanrader.
- Als het weer ochtend is, voelt je mond droger en moet je echt weer op gang komen. De korsten zijn groter en grijzer en zijn zeer pijnlijk bij het slikken.
- Dag 8 zijn denk ik bij mij de meeste korsten eraf gegaan. Sommige mensen merken het, maar ik denk dat ze er bij het eten in de middag en avond beetje bij beetje af zijn gegaan, want het slikken ging gepaard met stevige pijnscheuten. Ik heb ze verder niet gezien en ook geen bloed ervaren. Als een wrak ben ik gaan slapen. Hoe lang nog?

Dag 9, stuk beter
In de ochtend weer moeizaam op gang gekomen, keek nog even in het spiegeltje en het zag er al heel anders uit! En rond 11 uur… alsof het licht aanging, was het voorbij! Ik heb zelfs geluncht met brood met korsten! En in de avond uit geweest!! Wel paracetamol blijven innemen, want slikken blijft gevoelig. Nog niet helemaal de oude hoor.
En zijn er al resultaten? Aangegeven was dat je die de eerste twee weken niet hoeft te verwachten dat het snurken minder wordt omdat je keel zo gezwollen is, maar ik merk nu al een zeer grote verbetering, dat is dus fijn.

Zo belangrijk dat je steun hebt van je omgeving. Ik ben dankbaar dat ik een partner heb die me zo steunde. Anders adviseer ik je die steun te organiseren. Nogmaals succes!