Geen Eigenwaarde Meer:
Ik heb 8 jaar een relatie gehad, en niet zomaar een relatie maar mijn ex dronk te veel is verslaafd aan drugs waardoor er regelmatig vechtpartijen binnenshuis waren, en een hoop leugens en bedrog, ook ging hij voor mijn neus vreemd of masturberen en ander namen zeggen of naar plaatjes kijken op pc en zo nog veel meer dingen . hij heeft mij het gevoel gegeven dat ik helemaal niets ben en voorstel, bijna een jaar geleden durfde ik eindelijk bij hem weg te gaan en wil opnieuw beginnen maar op de een of andere manier lukt het niet... ik zie nooit een leuke man waar ik iets mee zou willen beginnen, en als ik iets probeer met iemand die ik echt heel leuk vind werkt het op de een of andere manier weer niet, wat denken jullie ben ik er nog niet aan toe? te onzeker?want ik denk zelf ook dat ik alles nog vergelijk enzo maar hoelang duurt dat dan nog?? en is het misschien verstandig om langs de huisarts te gaan zodat ik met iemand kan praten? want het lijkt wel of de mensen in mijn omgeving er niets van begrijpen dat ik er nog steeds zo mee zit maar niemand weet ook hoe erg het is geweest ..??????
bedankt alvast voor je reactie
hoe oud ben je ?
en hoe lang ben je nu al alleen ?
maar het gaat van zelf over al duurd het een jaar of 2 of 3 komt wel goed en je gaat zeker in de toekomst een leuk nieuw iemand tegen komen
ga even langs de huisarts, misschien heb je iets aan een paar gesprekken bij een Psycholoog dus laat je even doorverwijzen.
het is belangrijk dat je eerst tot jezelf komt, weer zelfvertrouwen krijgt en het ook leuk alleen hebt. Nu val je waarschijnlijk, uit gewoonte, weer op een verkeerde man.
werk dus is aan je eigenwaarde, en een vriend komt later, of niet...is ook niet van levensbelang hoor, maak het niet te belangrijk,
JIJ bent belangrijk.
Sterkte Brenda
Ik denk dat je eigenwaarde onder het nulpunt is gezakt. Ik denk dat je je laat misbruiken en ik denk dat je erg ongelukkig bent. En teslotte denk ik dat je weet wat je te doen staat. Als je hierbij hulp nodig hebt, moet je die hulp vragen, bijvoorbeeld bij de huisarts, bij maatschappelijk werk, bij de politie, bij je ouders, bij vrienden.
Ik zou het onverstandig vinden als je dit langer voor je blijft houden en met niemand deelt.
Ik heb zeer met je te doen en ik vind het erg triets voor je dat je in deze situatie zit, maar ik vind daarbij dat de eerste verantwoordelijkheid hiervoor bjij jou ligt en dat je zelf de eerste stap kunt zetten om iets aan jouw situatie te veranderen.
Misschien moet je je eigen verhaal nog eens lezen, en stel je hierbij voor dat het over iemand anders gaat. Wat zou dan je reactie zijn? Begrijp je wat ik bedoel?
Hup, actie!