overlijden

lieve Lisa,
het is heel moeilijk als je iemand verliest waar je zoveel van houdt. Huil maar, verdriet mag je hebben. Voor iedereen is het verschillend hoe hard, hoe lang en hoeveel je huilt.
Wat je niet mag doen is er zelf aan onderdoor gaan en niet meer willen leven, dit zou jouw oma nooit gewild hebben.
Kijk je weleens naar Derek Ogilvie? het 6e zintuig? Char? Dan zie je dat de overledenen nog om ons heen zijn en alles zien wat er gebeurt, jou oma zal jouw verdriet zien en begrijpen, maar ze zal niet willen dat jij stopt met leven en plezier maken.
zet een mooie foto van oma neer, steek een kaarsje aan, denk aan haar en weet dat zij je later opwacht, maar nu nog niet, nu moet je leven en plezier hebben, dat zou jouw oma graag willen. Jouw oma is bij je, wees daar zeker van!
Veel sterkte!

Rouw is een van de vreselijke dingen van het leven. Juist de mooie gedachten doen pijn. De fijne herinneringen eindigen telkens met hetzelfde gevoel van gemis. En dat duurt een tijd, dat kan zelfs een lange tijd zijn als je vermijd die gevoelens toe te laten.
Als je ze wel toelaat zul je op den duur merken dat de gedachten zich gaan omvormen tot mooie, en zelfs mooiere gedachten die constructief kunnen zijn voor jouw toekomst.
Dingen die jouw geliefde oma deed, of met jou deelde, die jullie gemeenschappelijk hadden, worden nieuwe ideeen voor jouw nageslacht, en dat is het wonder van het leven.
Het klinkt wat pathetisch maar het is waar: ieder einde kan een nieuw begin zijn als je het echt laat eindigen.
In dat einde zit je nu, en ik hoop dat je de moed en de kracht kunt vinden in jezelf om jouw rouw te dragen, dat het zich mag ontwikkelen tot iets moois waarvan je momenteel waarschijnlijk niet het gerinsgte vermoeden hebt dat dat schone achter jouw vreselijke leed vandaan kan komen.

Doe je ding, wees eerlijk tegenover jezelf, gun jezelf dat het niet allemaal ineens lukt, maar vertrouw erop dat wijsheid groet met de juiste zorg en aandacht.

Gecondoleerd en sterkte.

Helaas ontkomt niemand aan verdriet. Verdriet toont aan dat je emotioneel betrokken kunt zijn bij je omgeving. Ieder mens leert verliezen kennen in zijn leven. Vaak al op jonge leeftijd.

Het valt niet mee om afscheid te nemen van onze verliezen. Rouwen betekent dat je misschien voorgoed moet leren leven met een gevoel van onvolledigheid en droefheid. Soms is een gebeurtenis zo ingrijpend dat je dat nooit meer te boven komt. je zult dan moeten aanvaarden dat iets je altijd pijn blijft doen.

Welke plaats die pijn krijgt in je leven is afhankelijk van de betekenis die een verloren iets of iemand had in je leven. Belangrijk is ook de manier waarop je het rouwproces aangaat. verdriet verwerken kan alleen door het te ondergaan. je moet jezelf bewust worden dat dit verdriet een wezenlijk onderdeel is van jouw bestaan.

Pas als je het accepteert, kom je tot aanvaarding en liefde voor jezelf. pas dan kun je in harmonie verder gaan.

Verlies en loslaten zijn volgens mij met elkaar verbonden. het is noodzakelijk om duidelijk afscheid te nemen van datgene of diegene die je los wilt laten Het benoemen en het uiten van de daarbij behorende emoties geven het een duidelijke plaats in je leven. verliezen zijn onvermijdelijk. Ze vormen de fundamenten van je psychische beleven. Door verlies veranderen je bindingen. je stelt jezelf in op een nieuwe fase.

Elke verliessituatie kan de richting beïnvloeden van je bestaan. Geef aandacht een de bijbehorende gevoelens, gedachten en handelingen. Alleen zo blijf je dichtbij je eigen proces van ontwikkeling en groei.

Sterkte, moed en kracht gewenst.

Een ervaringsdeskundige.

Hoi MM, wat vreselijk voor je. Ik herken je verhaal, en bij mij heeft het erg lang geduurd voor ik eroverheen was, of beter gezegd dat ik er beter mee kon leven. Ik probeer nu door te geven wat ik van haar geleerd had, ik ben haar zo dankbaar. Het rotte is dat je het toch alleen moet doen, maar het verdriet delen scheelt altijd de helft, dat moet je dus echt doen. Zoek iemand waar je je veilig bij voelt en praat erover en huil je verdriet, zodat het niet steeds hetzelfde is maar dat het langzaam kan oplossen. Echt doen hoor, delen!