Hallo,
Ik ben een jongeman van 32 jaar en ik word opgewonden van luiers, sinds ik vroeger nog laat in bed plasten en heel laat zindelijk was heb ik heel lang luiers moeten dragen. Mijn ouders vonden het wel vervelend voor mij maar deden er niet veel mee en zeiden dat het vanzelf wel een keer over zou gaan. Met een jaar of 15-16 zaten we op de camping en ze verschoonde mij in het sanitairblok. Ik moest altijd met mijn moeder mee onder de douche omdat ik nog een kind was zei ze dan.Vele mensen hebben mij daar in een luier en plastic broekje gezien. Het gekken is dat als ik er nu aan terug denk er opgewonden van raak. Ik heb een jaar geleden een Inco. luier aangehad, sinds die tijd kan ik eigenlijk niet meer zonder. Ik heb gelukkig een vrouw die mij daarin steunt, en af en toe het toelaat in haar leven en mag dan overdag wanneer we uitgaan of gaan wandelen een luier dragen.zouden er instanties zijn die mij kunnen helpen of zijn er ook DL-ers die er eigen ook in z'n verhaal kunnen vinden.
Gr. Een dl-er.
Als je er iets aan wilt doen zou je naar een psycholoog moeten gaan.
Maar wat is nou het probleem? Je wil graag een luier aan, dan doe je dat toch? Of staat er ergens dat het niet mag?
Hallo,
Ik heb een soortgelijke ervaring, ik plaste tot mijn 12e nog in bed maar mijn ouders hadden er weinig begrip voor. Heb dan ook niet zo'n fijne jeugd gehad. Kan mij ook niet herinneren tot wanneer ik luiers heb gedragen in mij jeugd, maar op mijn 9e ben ik 's-nachts plastic broeken gaan dragen en niet veel later ook luiers. Vanaf die tijd raakte ik er ook opgewonden van. Mijn vrouw gedoogd het dat ik ze s'-nachts draag maar wil er verder niet mee te maken hebben, Jij mag wel gelukkig zijn met een vrouw die jouw daar in steunt.
Grt. Wim