Ik ben dit jaar begonnen met het volgen van een behandeling omdat ik (en nog steeds) depressief ben en hierdoor ook sociale angsten heb.

Ik vond haar in het begin wel leuk maar was realistisch wist dat het niks kon worden en voelde ook niks voor haar. Ik ben ook erg gesloten en na ongeveer 3 maanden probeer ik mezelf met succes open te stellen maar het enigste probleem is dat ik hierdoor verliefd op haar ben geworden, daarna ging het weer even weg maar sinds onze laatste afspraak voel ik het weer.

Ook maakt het er niet makkelijk op dat zij rond mijn leeftijd(22jaar) zit (hoogstens 2 jaar ouder) en single is. Plus kan ik niet zo goed begrijpen waarom ze mij gekoppeld hebben met deze dame, want soms denk ik dat zij als bedrijf dat mensen helpt ze dit professioneel willen aanpakken en dit juist zouden moeten proberen te voorkomen, maar niet dat ik hun de schuld wil geven....uiteindelijk ben ik iemand die zeer gevoelig is en deze gevoelens hebt.

Ik heb ook genoeg gehoord over overdrachtgevoelens (google) en daar zou het iets mee te maken kunnen hebben en verder alle informatie die over dit onderwerp te maken heeft bestudeert, maar ik kan het niet helpen dat ik een romantisch typje ben dat toch altijd zal blijven denken "misschien is dit de ware" en ik weet dat deze manier van denken al helemaal verkeerd is, ook ben ik 8 jaar lang niet verliefd geweest.

Nog een verkeerde gedachten maar soms denk ik zelfs dat zij mij ook wel een beetje leuk vind door soms haar manier van doen zoals laatst toen ik binnenkwam en een soort knipoog gaf, dus als zie iets voor mij voelde zou zij het dan wel durven te zeggen?

Het is een ingewikkeld iets en ik weet nu al dat veel mensen gaan zeggen dat ik het met haar erover moet hebben...maar het probleem is dat ik dus erg gesloten ben en vorige keer was ik het al van plan om het te zeggen maar dat is me niet gelukt, ik werd gewoon te gespannen en misselijk van de opwinding. Wel gingen mijn gevoelens toen die keer over maar nu zijn ze dus weer "tijdelijk"? terug.

Ik heb er ook over zitten denken om er met een andere behandelaar over wat ik moet doen te spreken maar ik ben bang dat die het dan doorverteld.

Punt is ik wil helemaal niet verlief op haar zijn, ik zie haar liever als een oudere wijze zus waar ik wat van kan leren.

Ik heb wel geleerd dat erover praten helpt, ik heb dit verhaal min of meer aan mn moeder vertelt en later aan mn broer, helaas weet ik nog niet wat ik moet doen.

Wat een bijzondere situatie. En het geeft aan dat jij niet goed weet hoe jij met verliefdheid om kunt gaan. Dit zou je kunnen bespreken met jouw behandelaar.

Lees ook:

Ik ben verliefd op mijn psychiater
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/230791-Ik-ben-verliefd-op-mijn-psychiater.html

Verliefd op psycholoog
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/104760-Verliefd-op-psycholoog.html

Verliefd op psycholoog , wil daar door niet meer leven
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/106445-verliefd-op-psycholoog-wil-daar-door-niet-meer-leven.html

Psychiater verlieft op mij?
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/106747-psychiater-verlieft-op-mij.html

Bedankt Ilse, ik denk dat je gelijk hebt alleen het moeilijkste is om het bespreekbaar te maken wat ik Voor haar Voel.

En bedankt Voor de moeite andere anoniem maar die heb ik al doorgelezen 😉

Blijkbaar is het uiten van kwetsbare gevoelens en het onder woorden brengen van emoties iets dat je kunt leren. Mogelijk is er een of andere blokkade waardoor je in psychische problemen bent geraakt die hiermee te maken heeft.

Bedankt Hans, dat klinkt wel bekend voor me alleen weet ik niet hoe dat zo gekomen is, verder worstel ik helaas nog steeds met gevoelens voor mijn psychologe alleen is het erg wisselend en liefst wil ik het vertellen maar dit is voor mij echt ontzettend moeilijk!

Ja, natuurlijk kan dit moeilijk zijn als dit een deel is van de psychopathologie waarvoor je onder behandeling bent. Heel veel sterkte en moed gewenst!

Je kunt het ook als een positief teken zien, namelijk dat je weer openstaat voor gevoelens zoals verliefdheid. Dit na 8 jaar deze gevoelens niet te hebben gehad voor iemand. Dat hebben jij en je therapeut toch maar mooi bereikt. Best een heel belangrijk resultaat denk ik.
Dat het bij haar gebeurt dat voelt voor jou misschien als een belemmering, maar het is misschien wel zo, juist dat jij dankzij deze therapie met haar weer open kunt staan voor deze gevoelens. Probeer het als een kans te zien, om deze gevoelens en andere weer te kunnen beleven en te ontdekken of je ook ten aanzien van andere ook open zou kunnen staan voor de gevoelens die je inmiddels toch mooi maar weer hebt.
En of je het nu wel of niet met haar bespreekt, wanneer ze een profesionele therapeut, weet ze daar profesioneel mee om te gaan.
Ze kan daarom ook nooit ingaan op advances van een klient/patient. Haar beroescode verbiedt haar dat ten strengste. Dit kan haar baan kosten.
Succes met wat je verder er ook mee gaat doen, en ook met het werken aan je zelf en jouw gevoelens.
Roos

Bedankt, Roos door jouw reactie zag ik dat ik nog niet verteld hebt hoe het is afgelopen. Misschien wel zo netjes en leuk voor degene die gereageerd hebben of interesse toonde.

Ik heb het haar een aardige tijd geleden vertelt wat ik voor haar voelde. Zij ging daar erg goed mee om en voor mij was het erg fijn om te kunnen delen en zeggen wat ik voelde en dus inderdaad eens echt open te zijn. Misschien was dit dus wel nodig om mij uiteindelijk weer te leren emoties te tonen die ik anders binnenhield. Hoe dan ook ik ben erg blij dat ik het hebt kunnen vertellen en gaf een enorme opluchting.

Nu is ze op zwangerschap verlof en had dus al een partner. Ik ben erg blij voor haar, al was het toen ik het voor het 1ste keer hoorde even schrikken en hebben we ook besproken, nu ben ik er helemaal overheen en staat er een punt achter.

Er zijn wel nog gevoelens voor haar maar meer op een vriendschappelijke manier, ik wens haar het beste toe voor alle hulp die zij mij heeft verleent.

Lees ook:

Verliefd op psycholoog
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie/317332-Mijn-vrouw-is-verliefd-op-de-psycholoog.html

Verliefd op de psycholoog
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/104760-Verliefd-op-psycholoog.html

Verliefd op psychiater
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/230791-Ik-ben-verliefd-op-mijn-psychiater.html

Hoi anoniempje88,

Ik heb zelf ongeveer dezelfde problemen als jij, en ik vroeg me af hoe het nu met je gaat en of je voor mij tips hebt hoe ik het het beste kan oplossen?

Ik denk zelf ook aan overdrachtsgevoelens of iets dergelijks, alhoewel ik dat wel een vaag begrip vind. Is het nog mogelijk om de behandeling normaal te vervolgen als je zoiets tegen je behandelaar hebt vertelt?

Daarbij lijkt het me enorm lastig om zoiets te vertellen omdat het me heel vernederend en beschamend lijkt. In het begin waren mijn gevoelens wel fijn, maar nu kan ik er totaal niet meer mee omgaan en word ik er helemaal gek van.

Ook ik ben verliefd geweest op mijn behandelaar en ondanks alles denk ik nog steeds aan hem.Hij is al een tijdje overleden en daar heb ik het nog steeds moeilijk mee.Toen ik werd opgenomen,kende ik hem van danslessen en uitgaan in mijn omgeving en hebben we hier wel eens over gepraat en gelachen.Ook had ik bij hem een streepje voor bij therapien.Ik denk nog heel vaak aan hem en heb het erg moeilijk met zijn jonge dood.Ik heb nog nooit zo een fijne behandelaar weer gehad en treur!

Het beste is om het hem/haar gewoon te vertellen. Dit is natuurlijk hartstikke eng en spannend! Als het je echt niet lukt schrijf dan je gevoelens en gedachten op een blaadje en laat dat hem/haar lezen!

De meeste behandelaars zullen hiermee gewoon goed mee om kunnen gaan en je verder behandelen! Het is eigenlijk ook logisch om zulke gevoelens te krijgen, want bij hoe veel mensen voel kan je nou echt op je gemak zijn en je hart luchten?

Na het vertellen en het bespreekbaar maken zal het je een erg opgelucht gevoel krijgen! En het gevoel hebben dat je er de volgende keren makkelijker over kan praten.

Vraag ook of ze/hij al een partner heb, dat helpt om het af te sluiten en het te verwerken. Iets waar ik de fout in ging. Ik namelijk nog verliefdheidsgevoelens en stiekem nog hoop op "iets" totdat zij zwanger werd, dat is voor mij toen een hele harde klap geweest. Dus probeer zulke situatie te vermijden.

Probeer gewoon zo eerlijk mogelijk te beschrijven/vertellen wat al jouw gedachtes en gevoelens zijn! Dat werkt echt voor beidde kanten het fijnst!

Ik wens je erg veel succes want het is een erg moeilijke situatie!

Ik heb vandaag met mijn psycholoog gesproken over overdracht en tegen overdracht. Ik wil graag op hem leunen maar ik besef dat het een zakelijke relatie is. Die is goed, dan definieer ik goed als werkbaar. Ik zat er erg mee dat als het uur voorbij is hij nog wel aan mijdenkt. wWant hij ziet immers zoveel cliënten. Hij bleef professioneel maar voert zeker geen act op. Als mens is hij geïnteresseerd in zijn cliënten maar weet distantie en nabijheid goed te hanteren. Nu ik dit heb besproken sta ik wel weer met 2 benen op de grond. Ik besef dat het onzin is om een vriendschap relatie aan te gaan. Ik denk dat je de vraag kunt omkeren wat hebik nodig en waarom projecteer ik dat op de psycholoog. Hij zei mij dat hij ook weleens geen zin in mij heeft dat ligt niet aan mijmaar aan het aaantal gesprekken op een dag. Dat zet mij ook met beide benen op de grond. Hij is mens en heeft zijn grens. Ik ben nooitverliefd op hem geweest maar heb mij wel steeds afgevraagd wat ik in hem hoop te vinden. nu weet ik het een professionele therapeut die mij op weg helpt met trauma en gedrag, ik zou niet anders willen. Ik ben daarin tegen wel verliefd op mijn vriend 🙂 dat is een groot verschil in gevoel.