Hallo allemaal,
Mijn klachten lopen erg uit een van hoofdpijn tot steken in het hart, tikken in het hoofd horen, Wazig, dubbel zien, tintelingen en doof gevoel in armen en benen, hartkloppingen, opgezette klieren, steken in het hoofd, vermoeide ogen, veel op me kaken bijten (onbewust) daarbij heb ik ook vaak een vaag onbeschrijfelijk licht duizelig gevoel in me hoofd. Alsof alles 1 grote droom is. Daarbij leef ik echt in angst. Ik heb in mijn hoofd bijna alle ziektes al gehad die een mens kan hebben. Mijn moeder zegt zelfs tegen mij: Er is nog nooit iemand zoveel dood gegaan als jij.
Maar bij mij gaat de angst zo ver, dat ik bijvoorbeeld om elk pijntje in de spiegel kijk ( staat mijn mond scheef, hoe zijn mijn pupillen, kan ik mijn armen nog bewegen)
Daarbij slik ik ook elke dag visoliepillen.. waarom? Omdat er opstaat goed voor hart en bloedvaten.. als ik ze 1 dag niet in heb genomen worden mijn klachten erger.. puur uit angst dat ik dan wel wat krijg. Soms slik ik paracetamollen omdat dat het bloed verdunt.
Ik slik de pil, maar durf ze eigenlijk niet meer te slikken omdat in de bijsluiter staat: trombose, beroerte etc.
Daarbij ben ik 21 jaar, rook 7 jaar, heb op een dansopleiding gezeten waar ik moest stoppen, omdat ik het niet meer aan kon.
Elke dag moet ik wel even gaan liggen op bed omdat het niet meer gaat. Omdat ik raar wordt en een akelig gevoel krijg. Af en toe gaat het een maand goed en dan gaat het weer helemaal mis.
Ben al tig keer naar de huisarts geweest, ben onder behandeling van de fysio geweest ( die dacht dat het aan me nek lag), optometrist ( dacht whiplash, nekschouders vast), chiropractor (ook whiplash, nekschouders vast en atlas staat niet goed) en zit nu bij een psychotherapeute.
Ik ben een beetje ten einde raad, want ik word gek van mezelf en de omgeving van mij word ook gek. Praat ook zo weinig met mensen over wat ik voel, omdat ik bang ben dat mensen me een aansteller vinden of denken dat ik ben.
Mijn gedachten, mijn klachten dat maakt me gek. Ik ben zenuwachtiger dan normaal voor dingen. Vaak opgejaagd.
En maak me om alles druk. Heb weinig vertrouwen in mensen. En ben het vertrouwen vooral in me eigen lichaam kwijt.
Wie herkent dit?
Groetjes & Liefs,
D.
Hoi,
Kijk eens op een site van hyperventilatie
Veel mensen denken dat je van hyperventilatie alleen heel snel en kort gaat ademen,
Maar als je verder leest zijn er meerdere vormen van hyperventilatie,
Laat nakijken of je wel goed ademhaalt.
Succes
Lees meer vragen en antwoorden over hyperventilatie:
http://www.dokter.nl/search_gcse/?q=FORID%3A11&cx=partner-pub-8575168267605921%3Aeak94u-kmbq&ie=UTF-8&q=Hyperventilatie&sa=zoeken&siteurl=http%3A%2F%2Fwww.dokter.nl%2F
Lees meer vragen en antwoorden over paniekaanvallen:
http://www.dokter.nl/search_gcse/?q=FORID%3A11&cx=partner-pub-8575168267605921%3Aeak94u-kmbq&ie=UTF-8&q=Paniekaanvallen&sa=zoeken
Waarom geen acupunctuur proberen? Jammer trouwens dat je niet meer reageert. We proberen mee te denken met je...
Ja, ik ben een beetje ten einde raad.
Ga morgen op vakantie en heb de hele dag al een naar gevoel.
Ook emotioneel en huilbuien, ben bang dat ik niet meer terug kom en daar een beroerte krijg.
Gr,
Dagmar
Hai Dagmar, als je terug bent van vakantie, praat dan eens met een psycholoog.
Fijne vakantie
ik herken je verhaal enorm.
ik ben 34 jaar,moeder van 2 kinderen.
sinds ongeveer 4 jaar heb ik enorm last van ziektevrees. kom vaaaaak bij de huisarts (en daar schaam ik me eigenlijk voor, ik probeer me altijd te verantwoorden waarom ik weer moet gaan) heb ook al psychologsche hulp gehad (die wel iets heeft uitgehaald gelukkig, maar niet voldoende) heb antidepressiva geslikt en ben nu bij een homeopaat 9beter dan medicijnen). ik heb alle soorten kankers gehad......en er gaat geen dag voorbij dat ik niet ergens angst om heb. ben ik gerustgesteld op het ene front dan komt daar binnen een half uur wel weer iets nieuws (of ouds terug) voor in de plaats. durf tegenwoordig niet veel meer te vertellen hierover tegen mijn omgeving, dan voel ik me een zeur of dat ik anderen weer ongerust maak. t is echt een ontzettend ellendige en eenzame stoornis.
Hey D.
Heel herkenbaar verhaal!
Kimmie heeft gelijk, het beste is een afspraak maken.
Heb nog zo af en toe mijn periodes bij down-dagen en stress, maar het heeft mij zeker geholpen.
En het is ook fijn om met iemand te praten die het begrijpt.. Tenminste die ervaring heb ik..
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Ik heb het ook al jaren en ik WEET dat ik niet reeel na denk, maar toch overkomt het me steeds weer. Het komt hier in periodes en als ik er dan weer even door heen ben, kan ik me niet voor stellen dat ik zo gedacht heb.
En toch komt het altijd weer een moment dat ik er in schiet. En begin ik eenmaal te piekeren, dan wordt het steeds erger en erger en ik kom er gewoon heel moeilijk uit.
Ik heb een verleden met nare medische ervaringen uit mijn directe omgeving en weet dat het daar door is gekomen. Bij elk pijntje of bultje denk ik gelijk het ergste.
Ik heb echt alle ziektes al wel gehad.
Ik ben nu 42 en heb 3 kinderen (3, 9 en 11 jaar) en ik merk ook dat ik ook snel in de stress schiet als de kinderen eens wat hebben. Een volkomen normaal verschijnsel of pijntje bij ze, kan bij mij een enorme paniekaanval veroorzaken. Hele scenario's gaan er dan voorbij. Ook zij hebben al tal van vreselijk ziektes gehad in mijn hoofd. Echt heel erg vind ik dat, dat ik het nu ook op hen reflecteer.
Ik hou mezelf dan wel tegen om gelijk met ze naar de huisarts te gaan, maar ik zit vaak weken in de stress. Ik hou de ziektevrees van ze vandaan, door het er niet met ze over te hebben, maar ze merken natuurlijk wel dat mama gestresst is, een kort lontje heeft en afwezig is.
Juist naar hun toe probeer ik heel relaxed om te gaan met kwaaltjes. Ah joh, dat heeft iedereen wel eens, gaat vanzelf over. Ze hebben er zelf gelukkig dan ook (nog) helemaal geen last van, maar ondertussen krop ik het dus allemaal maar op en sta ik stijf van de stress.
Bij mij wordt het erger als ik uit mijn dagelijkse ritme ben, dus in de schoolvakanties of als er drukke tijden aan gaan komen zoals kerst, zomervakantie, verjaardagen etc. Ook als ik een paar nachten wat slecht geslapen heb.
Op dit moment ben ik ook weer onrustig omdat mijn jongste wat kwakkelt en vooral heel moe is en wat klaagt over pijn hier en daar. De ergste scenario's vliegen al weer voorbij in mijn hoofd. En we gaan over twee dagen op vakantie, dus vakantiestress en "wat als hij nu nog zieker gaat worden en we in Zuid-Frankrijk zitten"-gedachte kan ik ook maar niet los laten.
Ik weet dat het over een paar weken weer rustig is in mijn hoofd en dat mijn angsten niet reeel zijn, maar ik kan het maar niet van me af zetten.
Hoi hiiii,
Bedankt voor alle reacties.
Ja de angst is het ergste wat er is.
Mijn moeder zegt zelfs er is nog nooit iemand zovaak dood gegaan als jij.
Ik droom zelfs over het krijgen van beroertes.
Ik heb iedere dag rare vage klachten..
Gr,
Dagmar
Hallo Dagmar, ga lekker sporten. Dan heb je geen tijd om over je niet bestaande kwaaltjes te piekeren.
Succes
Hoi iedereen,
Nogmaals bedankt voor alle reacties.
Deze weken gingen niet goed.. Continu hoofdpijn en echt beroerd voelen.
Daarbij vertelde mijn schoonzus haar symptomen van zwangerschapssuiker(erg heftig) maar ik herken veel symptomen van haar.
Ben nu erg bang dat ik diabetus heb op mijn 21 jarige leeftijd.
En eerlijk gezegd ben ik te bang voor de uitslag als ik naar de huisarts ga.
Liefs, Dagmar
Hey ik herken het allemaal! Ook ik ga regelmatig spiegel kijken naar monden pupillen word som gek van mezelf! Hevige paniekaanvalllen waarvoor ik nu bij een psychiater terecht gekomen ben . Durf ook de. Pil niet meer te pakken enz... Als je eens wil praten kan je gerust contact met me opnemen groetjes annelies
Ja echt jè wordt er gek van niet normaal.
Ik heb echt alles al geprobeerd dus ben bang dat het wat anders is dan CHV en hypochobdrie.
Liefs,
Dagmar